Piękna opowieść, która odsłania kulisy skandalicznego romansu najsłynniejszej pary swoich czasów - Johna Jacoba Astora i Madeleine Force - i ich tragicznego miesiąca miodowego na pokładzie Titanica. To historia, która pozostaje w pamięci czytelników jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony.
Madeleine Talmage Force ma zaledwie siedemnaście lat, kiedy zwraca na siebie uwagę Jacka Astora. Jest piękna, inteligentna i należy do klasy wyższej, ale Astorowie to zupełnie inna liga. Matka Jacka, pani Astor, była przedstawicielką amerykańskiej elity i najbardziej wpływową osobistością Nowego Jorku. Jack natomiast to człowiek odważny i pracowity - bohater wojenny, wynalazca i zręczny biznesmen. Mimo przeciwności losu zakochują się w sobie bez pamięci.
Wiosną 1912 roku para wyrusza w podróż na pokładzie luksusowego transatlantyku, RMS Titanic. Gdy statek uderza w górę lodową, Jack pomaga Madeleine wsiąść do łodzi ratunkowej i zapewnia ją, że wkrótce zobaczą się w Nowym Jorku...
UWAGI:
Na okładce: Porywająca, dramatyczna historia miłosna, która na zawsze pozostanie w sercach czytelników. Oznaczenia odpowiedzialności: Shana Abé ; przełożyła Iwona Kukwa.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Opowieść o władzy, przywilejach, mrocznej magii i morderstwie pośród elity z Ivy League.
Alex Stern to ostatnia dziewczyna, jaka mogłaby znaleźć się na pierwszym roku w Yale. Rzuciła szkołę i jako jedyna przeżyła potworną, niewyjaśnioną zbrodnię. Ostatnie, czego chce, to sprawiać kłopoty, zwłaszcza kiedy Yale może być dla niej nowym początkiem. Jednak darmowa nauka na jednym z najbardziej prestiżowych uniwersytetów wiąże się z pewnym haczykiem.
Alex ma za zadanie monitorować tajemnicze poczynania tajnych stowarzyszeń w Yale, stowarzyszeń, z których wywodzi się wielu najsłynniejszych i najbardziej wpływowych ludzi świata. Teraz na kampusie znaleziono martwą dziewczynę i wydaje się, że tylko Alex nie akceptuje sposobu, w jaki policja i uniwersytecka administracja wyjaśniły jej śmierć.
Alex wie, że tajne stowarzyszenia są o wiele bardziej złowieszcze i nadzwyczajne, niż ktokolwiek sobie wyobraża.
Tajne stowarzyszenia parają się zakazaną magią. Wskrzeszają umarłych. A czasem żerują na żywych.
Opowieść o władzy, przywilejach, mrocznej magii i morderstwie pośród elity z Ivy League. Alex Stern to ostatnia dziewczyna, jaka mogłaby znaleźć się na pierwszym roku w Yale. Rzuciła szkołę i jako jedyna przeżyła potworną, niewyjaśnioną zbrodnię. Ostatnie, czego chce, to sprawiać kłopoty, zwłaszcza kiedy Yale może być dla niej nowym początkiem. Jednak darmowa nauka na jednym z najbardziej prestiżowych uniwersytetów wiąże się z pewnym haczykiem. Alex ma za zadanie monitorować tajemnicze poczynania tajnych stowarzyszeń w Yale, stowarzyszeń, z których wywodzi się wielu najsłynniejszych i najbardziej wpływowych ludzi świata. Teraz na kampusie znaleziono martwą dziewczynę i wydaje się, że tylko Alex nie akceptuje sposobu, w jaki policja i uniwersytecka administracja wyjaśniły jej śmierć. Alex wie, że tajne stowarzyszenia są o wiele bardziej złowieszcze i nadzwyczajne, niż ktokolwiek sobie wyobraża. Tajne stowarzyszenia parają się zakazaną magią. Wskrzeszają umarłych. A czasem żerują na żywych.
Tom 2
Wrota piekieł Tytuł oryginału: Hell bent, 2023
Znajdź bramę do podziemnego świata. Wykradnij duszę z piekła. Prosty plan, tyle że ludzie, którzy wybierają się w tego typu podróż, rzadko wracają. Jednak Galaxy Stern znana jako Alex postanowiła sobie wyrwać Darlingtona z czyśćca, nawet jeśli ma ją to kosztować jej przyszłość w Lete i na Yale. Ponieważ zakazano im prób ratunku Alex i Dawes nie mogą liczyć na pomoc Dziewiątego Domu, dlatego zbierają grupę wątpliwych sprzymierzeńców, żeby ratować dżentelmena z Lete. Razem będą musieli pokonać labirynt tajemnych tekstów i przedziwnych przedmiotów, żeby odkryć najpilniej strzeżoną tajemnicę stowarzyszeń i przy okazji złamać wszystkie obowiązujące reguły. Kiedy członkowie katedry zaczynają umierać, Alex wie, że to nie jest przypadek. Coś śmiertelnie niebezpiecznego działa w New Haven i jeśli Alex ma przeżyć, to musi wziąć pod uwagę potwory z własnej przeszłości i ciemność, jaka narasta w obrębie murów uniwersytetu. Bogate w fakty historyczne i typowe dla Bardugo nieoczekiwane zwroty akcji Wrota piekieł ożywiają zawiły świat magii, przemocy i aż zbyt realnych potworów.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Na kartę 630466 od dnia 2024-07-01 Wypożyczona, do dnia 2024-07-31
Porucznik Eve Dallas z nowojorskiej policji wracała do domu razem ze swoim mężem, miliarderem Roarkiem, kiedy nagle tuż przed ich samochodem wbiegła na ulicę młoda kobieta - naga i zakrwawiona. Roarke gwałtownie zahamował, a Eve przystąpiła do działania. Daphne Strazza trafiła na ostry dyżur, ale dla jej męża, doktora Anthony’ego Strazzy, za późno na ratunek. Chirurg-ortopeda leżał martwy w swojej eleganckiej rezydencji. W domu opróżniono wszystkie trzy sejfy. Daphne byłaby cennym świadkiem, ale kobieta doznała głębokiego szoku i jedynie powtarza, że napadł na nią diabeł. W trakcie śledztwa okazuje się, że doktor Strazza był człowiekiem zimnym, władczym i powszechnie nielubianym. Porucznik Eve Dallas i cały jej zespół czeka żmudne przesłuchanie wszystkich gości zaproszonych przez państwa Strazzów na kolację, a także współpracowników doktora Strazzy, by znaleźć odpowiedź na kilka istotnych pytań: Jak wygląda diabeł? Gdzie się znów pojawi?
UWAGI:
W haśle pseudonim, nazwa właściwa autora: Eleanor Wilder. Na okładce i stronie tytułowej: Prószyński i S-ka. Stanowi część cyklu o detektyw Eve [>>] Dallas. Oznaczenia odpowiedzialności: Nora Roberts pisząca jako J. D. Robb ; przełożyła Bogumiła Nawrot.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Kwintesencją tej opowieści jest kult życia, kult fanatyczny, radosny, taki, jak może być u człowieka, który po latach - jak jego epoka po wiekach - niewoli strząsnął z siebie dławiące jarzmo; kult życia rozkoszujący się pełnią rozwoju wszystkich ludzkich sił i instynktów: od najwyższych potrzeb ducha do najpospolitszych potrzeb ciała. Obfitą i niewyczerpaną jest dobroczynna beczka, z której czerpie już tyle wieków i pokoleń, a mocny i orzeźwiający jest jej trunek. Z jednym Szekspirem da się porównać szerokość i rozlewność Rabelaisowskiej fantazji; mimo wszystkich cech rdzennie galijskiego geniuszu jest w niej zarazem coś niefrancuskiego, zarówno w niedbałości o formę i o kompozycję, jak w niepohamowanym, nieskrępowanym niczym kipieniu bujności twórczej.
W zwierciadle, jakie Rabelais stawia przed oblicze swojej epoce, odbija się krąg świata tak szeroki, jak mało u którego twórcy; odbija się cała epoka tak wspaniała i ciekawa, epoka narodzin nowożytnego świata, a raczej dwie epoki: jedna zamierająca, przepadająca w ciemnościach średniowiecza, druga radośnie i z nadzieją prężąca się w przyszłość. Ten opis, kiedy mały Pantagruel, przywiązany łańcuchami do kołyski, podnosi się wraz z nią i wkracza do biesiadnej sali, aby zająć miejsce przy uczcie, mimo woli staje się symbolem Odrodzenia.
UWAGI:
Na książce także pseudonim tłumacza: Boy. Oznaczenia odpowiedzialności: François Rabelais ; przełożył Tadeusz Boy-Żeleński.
Gargantua i Pantagruel. Ks. 1, 2, 3 Tytuł oryginału: Vie de Gargantua et de Pantagruel
Kwintesencją tej opowieści jest kult życia, kult fanatyczny, radosny, taki, jak może być u człowieka, który po latach - jak jego epoka po wiekach - niewoli strząsnął z siebie dławiące jarzmo; kult życia rozkoszujący się pełnią rozwoju wszystkich ludzkich sił i instynktów: od najwyższych potrzeb ducha do najpospolitszych potrzeb ciała. Obfitą i niewyczerpaną jest dobroczynna beczka, z której czerpie już tyle wieków i pokoleń, a mocny i orzeźwiający jest jej trunek. Z jednym Szekspirem da się porównać szerokość i rozlewność Rabelaisowskiej fantazji; mimo wszystkich cech rdzennie galijskiego geniuszu jest w niej zarazem coś niefrancuskiego, zarówno w niedbałości o formę i o kompozycję, jak w niepohamowanym, nieskrępowanym niczym kipieniu bujności twórczej. W zwierciadle, jakie Rabelais stawia przed oblicze swojej epoce, odbija się krąg świata tak szeroki, jak mało u którego twórcy; odbija się cała epoka tak wspaniała i ciekawa, epoka narodzin nowożytnego świata, a raczej dwie epoki: jedna zamierająca, przepadająca w ciemnościach średniowiecza, druga radośnie i z nadzieją prężąca się w przyszłość. Ten opis, kiedy mały Pantagruel, przywiązany łańcuchami do kołyski, podnosi się wraz z nią i wkracza do biesiadnej sali, aby zająć miejsce przy uczcie, mimo woli staje się symbolem Odrodzenia.
Tom 2
Gargantua i Pantagruel. Ks. 4 i 5 Tytuł oryginału: Vie de Gargantua et de Pantagruel
Słynne zdanie: "Lepiej śmiechem jest pisać niż łzami, śmiech to szczere królestwo człowieka", wprowadzające do opowieści o Gargantui, jest nie tylko zapowiedzią radości głoszonej przez Odrodzenie, śmiech bowiem posłużył autorowi jako broń w walce starego z nowym. Komizm Rabelais’go ma bardzo rozległą skalę, przechodzi od rubasznego, plebejskiego humoru do ciętej chłoszczącej satyry. To właśnie zespolenie komizmu, występującego często pod postacią groteski i realistycznego spojrzenia na świat, zadecydowało o wymowie ideowej dzieła. Stanowi ono bowiem wielki fresk obyczajowy społeczeństwa francuskiego w XVI wieku, połączony z krytyką feudalnych, scholastycznych reliktów średniowiecza. Rabelais nie poprzestaje tylko na krytyce. Przeniknięty dążeniami i ideałami humanistów Renesansu, sławi pełny rozwój człowieka, głosi wiarę w naukę pozwalającą ulepszać bieg ludzkiego życia. "Gargantua i Pantagruel" pisany jest bujnym, soczystym językiem, czerpanym z całego bogactwa mowy ludu; Rabelais, wzbogaciwszy słownictwo i składnię, stał się jednym z twórców współczesnej prozy francuskiej. Dzięki kongenialnemu przekładowi Tadeusza Żeleńskiego (Boya) czytelnik polski może w pełni docenić walory tego arcydzieła, głoszącego idee jakżeż aktualne i dzisiaj: wiarę w triumf umysłu ludzkiego, ufność w naukę, przekonanie o zwycięstwie rozumu nad brutalną siłą fizyczną.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Słynne zdanie: "Lepiej śmiechem jest pisać niż łzami, śmiech to szczere królestwo człowieka", wprowadzające do opowieści o Gargantui, jest nie tylko zapowiedzią radości głoszonej przez Odrodzenie, śmiech bowiem posłużył autorowi jako broń w walce starego z nowym. Komizm Rabelais’go ma bardzo rozległą skalę, przechodzi od rubasznego, plebejskiego humoru do ciętej chłoszczącej satyry. To właśnie zespolenie komizmu, występującego często pod postacią groteski i realistycznego spojrzenia na świat, zadecydowało o wymowie ideowej dzieła. Stanowi ono bowiem wielki fresk obyczajowy społeczeństwa francuskiego w XVI wieku, połączony z krytyką feudalnych, scholastycznych reliktów średniowiecza.
Rabelais nie poprzestaje tylko na krytyce. Przeniknięty dążeniami i ideałami humanistów Renesansu, sławi pełny rozwój człowieka, głosi wiarę w naukę pozwalającą ulepszać bieg ludzkiego życia. "Gargantua i Pantagruel" pisany jest bujnym, soczystym językiem, czerpanym z całego bogactwa mowy ludu; Rabelais, wzbogaciwszy słownictwo i składnię, stał się jednym z twórców współczesnej prozy francuskiej. Dzięki kongenialnemu przekładowi Tadeusza Żeleńskiego (Boya) czytelnik polski może w pełni docenić walory tego arcydzieła, głoszącego idee jakżeż aktualne i dzisiaj: wiarę w triumf umysłu ludzkiego, ufność w naukę, przekonanie o zwycięstwie rozumu nad brutalną siłą fizyczną.
UWAGI:
Na książce także pseudonim tłumacza: Boy. Na grzbiecie błędne oznaczenie tomu: Ks. 1, 2, 3. Oznaczenia odpowiedzialności: François Rabelais ; przełożył Tadeusz Boy-Żeleński.
Gargantua i Pantagruel. Ks. 1, 2, 3 Tytuł oryginału: Vie de Gargantua et de Pantagruel
Kwintesencją tej opowieści jest kult życia, kult fanatyczny, radosny, taki, jak może być u człowieka, który po latach - jak jego epoka po wiekach - niewoli strząsnął z siebie dławiące jarzmo; kult życia rozkoszujący się pełnią rozwoju wszystkich ludzkich sił i instynktów: od najwyższych potrzeb ducha do najpospolitszych potrzeb ciała. Obfitą i niewyczerpaną jest dobroczynna beczka, z której czerpie już tyle wieków i pokoleń, a mocny i orzeźwiający jest jej trunek. Z jednym Szekspirem da się porównać szerokość i rozlewność Rabelaisowskiej fantazji; mimo wszystkich cech rdzennie galijskiego geniuszu jest w niej zarazem coś niefrancuskiego, zarówno w niedbałości o formę i o kompozycję, jak w niepohamowanym, nieskrępowanym niczym kipieniu bujności twórczej. W zwierciadle, jakie Rabelais stawia przed oblicze swojej epoce, odbija się krąg świata tak szeroki, jak mało u którego twórcy; odbija się cała epoka tak wspaniała i ciekawa, epoka narodzin nowożytnego świata, a raczej dwie epoki: jedna zamierająca, przepadająca w ciemnościach średniowiecza, druga radośnie i z nadzieją prężąca się w przyszłość. Ten opis, kiedy mały Pantagruel, przywiązany łańcuchami do kołyski, podnosi się wraz z nią i wkracza do biesiadnej sali, aby zająć miejsce przy uczcie, mimo woli staje się symbolem Odrodzenia.
Tom 2
Gargantua i Pantagruel. Ks. 4 i 5 Tytuł oryginału: Vie de Gargantua et de Pantagruel
Słynne zdanie: "Lepiej śmiechem jest pisać niż łzami, śmiech to szczere królestwo człowieka", wprowadzające do opowieści o Gargantui, jest nie tylko zapowiedzią radości głoszonej przez Odrodzenie, śmiech bowiem posłużył autorowi jako broń w walce starego z nowym. Komizm Rabelais’go ma bardzo rozległą skalę, przechodzi od rubasznego, plebejskiego humoru do ciętej chłoszczącej satyry. To właśnie zespolenie komizmu, występującego często pod postacią groteski i realistycznego spojrzenia na świat, zadecydowało o wymowie ideowej dzieła. Stanowi ono bowiem wielki fresk obyczajowy społeczeństwa francuskiego w XVI wieku, połączony z krytyką feudalnych, scholastycznych reliktów średniowiecza. Rabelais nie poprzestaje tylko na krytyce. Przeniknięty dążeniami i ideałami humanistów Renesansu, sławi pełny rozwój człowieka, głosi wiarę w naukę pozwalającą ulepszać bieg ludzkiego życia. "Gargantua i Pantagruel" pisany jest bujnym, soczystym językiem, czerpanym z całego bogactwa mowy ludu; Rabelais, wzbogaciwszy słownictwo i składnię, stał się jednym z twórców współczesnej prozy francuskiej. Dzięki kongenialnemu przekładowi Tadeusza Żeleńskiego (Boya) czytelnik polski może w pełni docenić walory tego arcydzieła, głoszącego idee jakżeż aktualne i dzisiaj: wiarę w triumf umysłu ludzkiego, ufność w naukę, przekonanie o zwycięstwie rozumu nad brutalną siłą fizyczną.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Czym kierować się w życiu, gdy tak łatwo zboczyć z właściwej drogi?
Elitarna szkoła Saint Ambrose Preparatory dla chłopców. To stąd wychodzą w świat przyszli politycy, filmowcy i ludzie sukcesu. To oni są przeznaczeni do życia pełnego przywilejów i splendoru.Ale za tą baśniową fasadą kryją się samotność, brak miłości i wielka niepewność. A jednocześnie głód życia, który niesie ze sobą młodość.Kiedy do szkoły zostaje przyjętych ponad sto uczennic, świat młodych ludzi stanie na głowie. I tylko iskra wystarczy, by wybuchł w nim prawdziwy pożar.
Kto z nas uchronił się od błędów młodości?
A może to właśnie dzięki nim uczymy się, jak żyć?
Każdy z nas ma swój wewnętrzny głos, który prowadzi nas przez życie. W swojej najnowszej powieści Danielle Steel pokazuje, jak go usłyszeć.
Bruce Gold, ojciec trójki dzieci, syn tyrana i pasierb wariatki, jest wykładowcą pomimo że nie cierpi nauczania. Pisze też książki których nikt nie czyta. Ma idealną żonę, która go nudzi, seksowną narzeczoną, która jest córką milionera i może mu pomóc w zrobienu kariery, ale kocha się w nauczycielce swojej córki. Prezydent USA jest jego wielbicielem i zamierza mu złożyć propozycję współpracy, rodzina zaś uważa go za idiotę. Bruce wszelkimi sposobami zabiega o popularność pragnąc, jak Henry Kissinger, zostać sekretarzem stanu i naprawiać świat, choć nienawidzi władzy i polityków...
"Gold jak złoto" to powieść, która w niezwykle zabawny i inteligentny sposób wyśmiewa waszyngtoński establishment i ludzi zajmujących się polityką.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Joseph Heller ; tłumaczenie Jacek Manicki.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
