"Baśń tę dedykuję wszystkim, którzy nie czują się szczęśliwi" - napisała Roksana Jędrzejewska-Wróbel na okładce "Kwiatu paproci", opowieści o mądrości. Opowieść ta rozpoczyna 7-tomową serię "Baśni nie dość znanych", niekiedy wręcz zapomnianych, które opowiada na nowo mistrzyni odczytywania starych prawd, autorka bestsellerowej książki "Siedmiu wspaniałych i sześć innych, nie całkiem nieznanych historii". Zosia jest zwyczajną dziewczynką - czasami radosną, czasami mniej, a niekiedy smutną. Nie myśli o tym, czy jest szczęśliwa. Zastanawia się raczej, jaki sekret posiedli zawsze promiennie uśmiechnięci ludzie, których ogląda na swoim smartfonie. To tam trafia na supertest, który odbiera jej spokój i zmienia życie. "Jesteś bardzo nieszczęśliwa", stwierdza aplikacja HiperHappyGirl i zaczyna podsuwać Zosi wciąż nowe pomysły, jak być bardziej szczęśliwą. Czy szczęście zależy od koloru paznokci? Od jednego wyjątkowego kwiatka? Albo od królewicza... szukającego szczęścia z pomocą aplikacji MegaHappyBoy? A może raczej szczęście zależy od nas samych? Od naszych decyzji i wyborów? Kiedy bohaterka tej baśni to zrozumiała, stała się mądra. I SZCZĘŚLIWA, BO MĄDRA.

Baśń tę dedykuję wszystkim, którzy się boją. Jeśli myślicie, że od czasu zdobycia Szklanej Góry Hania niczego się nie bała, jesteście w błędzie. Bała się. Ale od tej pory za każdym razem, kiedy czuła strach, wiedziała, że nie może się poddać. Dlatego nigdy już nie mógł nią rządzić. Wy też, kiedy czujecie, że dopada was strach, zamiast zamykać oczy, spójrzcie mu prosto w twarz. Tylko wtedy będziecie mogli go dobrze poznać i oswoić. I pamiętajcie, że człowiek szczęśliwy to człowiek odważny. [Autorka]

Baśń tę dedykuję wszystkim, którzy boją się być sobą. Jeśli jednak myślicie, że aby czuć się wolni, musicie - jak Magda - wyruszyć do ciemnego lasu, nie martwcie się. Wcale nie musicie. Nie musicie naśladować Magdy, nie musicie naśladować dziwożony, w ogóle nikogo nie musicie naśladować. Jesteście w porządku tacy, jący jesteście, a jeżeli komuś się to nie podoba, to trudno. Każdy z nas ma swoją własną droge. Szukając jej, wolno sie zgubić, popełniać błędy. Nic nie szkodzi. Błędów nie popełnia tylko ten, kto niczego nie próbuje. A więc do dzieła! [Autorka]

Baśń tę dedykuję wszystkim, którzy chcą mieć wpływ na swoje życie. Wszystkim, którzy jak Marianna używają wyobraźni i wierzą, że ma ona wielką moc - moc zmieniania świata na lepsze. Nie bójcie się wyruszyć w podróż, w którą was zabiera, bo to właśnie w wyobraźni bije źródło wody żywej, czyli waszej siły, pomysłowości i pasji tworzenia. Bycie twórczym nie oznacza tylko bycia artystą. Oznacza bycie człowiekiem, który ma dość wyobraźni i odwagi, aby wcielać w życie swoje plany i marzenia. I potrafi żyć po swojemu. [Autorka]

"Żelaznych trzewiczków", baśni o wytrwałości. O małych krokach, którymi powoli dochodzi się do wymarzonego celu. A nawet gdyby nie udało się go osiągnąć - to i tak liczy się przede wszystkim droga. I satysfakcja z codziennego pokonywania własnych ograniczeń. Małgosia, bohaterka tej opowieści, lubiła robić tylko to, co przychodziło jej szybko i bez trudu. Zmieniła się dopiero pod wpływem dramatycznych przeżyć. I nie od razu, lecz powoli. Dzień po dniu, miesiąc po miesiącu... To dzięki swej wytrwałości zdołała wrócić do życia. I poczuła prawdziwą radość - znacznie większą niż wtedy, gdy nie miała jeszcze "żelaznych trzewiczków"... Doceniła też to, co wcześniej, przed wypadkiem, przychodziło jej bez trudu. To książka dla tych, którzy zbyt łatwo się poddają. Którzy nie wierzą w siebie, w to, że mogą coś osiągnąć. Oby kiedyś zdołali zrobić ten pierwszy krok. I następne. I oby mogli roześmiać się jak Małgosia: "Szło mi okropnie. Ale się nie poddałam!", szczęśliwa, bo wytrwała. To piąta z siedmiu "Baśni nie dość znanych" - każda z ich bohaterek zrozumiała, od czego zależy szczęście. Najwyższa pora przypomnieć sobie lub nareszcie poznać mądre ludowe baśnie, które opowiada na nowo mistrzyni odczytywania starych prawd, autorka bestsellerowego zbioru bajek dla młodszych Czytelników pt. "Siedmiu wspaniałych i sześć innych, nie całkiem nieznanych historii".

"Baśń tę dedykuję wszystkim, którzy nie czują się pewni siebie" - napisała Roksana Jędrzejewska-Wróbel na okładce "Kijów samobijów", baśni o pewności siebie i samoakceptacji. Ale też o odpuszczeniu sobie - nie musimy być "naj", ważne, byśmy byli sobą. I nie krzywdzili sami siebie kijami samobijami. Bo po co? I do czego to prowadzi? Anielka nie wierzy w siebie. Czuje się beznadziejna. Wydaje jej się, że nie tylko źle wygląda, ale też nic nie umie i wszystko jej nie wychodzi. W dodatku wciąż porównuje się z "ideałami" z mediów społecznościowych. Im gorzej dziewczynka czuje się we własnej skórze, tym lepiej mają się... jej kije samobije, które bezbłędnie uderzają w najczulsze punkty. Jak potoczy się życie wiecznie niezadowolonej z siebie Anielki? Czy uda jej się stanąć mocno na nogach? Czy znajdzie kij na kije samobije i odzyska pewność siebie? I czy w końcu przestanie porównywać się z - nie zawsze prawdziwymi - obrazami innych? Co sprawi, że będzie SZCZĘŚLIWA, BO PEWNA SIEBIE? Ta książka uświadamia, jak ważna jest akceptacja siebie, ale też jaką krzywdę robią hejterzy, krytykanci... I "życzliwi", których - często nieprzemyślane - uwagi niszczą, zamiast pomagać.

"Baśń tę dedykuję wszystkim wrażliwym dziewczynkom i chłopcom, którzy tak jak Ronja czują się bezsilni i samotni" - napisała Roksana Jędrzejewska-Wróbel na okładce "Śpiących rycerzy", opowieści o tym, jak wiele możemy zrobić, działając wspólnie, ramię w ramię. Opowieść ta kończy 7-tomową serię "Baśni nie dość znanych", których bohaterki zrozumiały, od czego zależy szczęście. Wcześniej ukazały się: "Kwiat paproci", "Szklana góra", "Dziwożona", "Woda żywa", "Żelazne trzewiczki" i "Kije samobije". Serię zaprojektowała i wszystkie książki zilustrowała Marianna Oklejak. Ronja jako jedna z niewielu widzi, że morze płonie. I tylko ona jedna dostrzega w tym śmiertelne niebezpieczeństwo. Kiedy próbuje uświadomić innym, co się dzieje, nikt nie zwraca na nią uwagi. Nikogo to nie obchodzi. Nawet rodzice nie rozumieją, o czym mówi. Ich niepokój wzbudza dopiero załamanie bezradnej córki. Próbują ją leczyć... Ronja nie potrafi jednak zapomnieć o nadchodzącej katastrofie, o płomieniach, które widać z okna jej pokoju. Kiedy więc przeczyta, że dziewcząt myślących jak ona jest więcej, zrobi wszystko, żeby udało im się połączyć siły i ruszyć wspólnie w góry, po śpiących rycerzy. Bo już czas ich obudzić... Czy uda im się ugasić płonące morze, odwrócić grożącą światu katastrofę? Czy zdołają pociągnąć za sobą obojętnych dotąd ludzi? W tej opowieści spotkają się wszystkie bohaterki opowiedzianych na nowo starych baśni. Każda z nich szczęśliwa - bo mądra; bo odważna; bo wolna; twórcza, wytrwała, pewna siebie; szczęśliwa - bo z innymi.