Do ostatniego ziarenka ryżu to zebrane pod wspólnym tytułem luźne zapiski, które autorka prowadziła podczas swojego trzyletniego pobytu w Japonii. Opisuje w nich swoje małżeństwo z rodowitym Japończykiem oraz to, co w ich relacji - ludzi pochodzących z dwóch odmiennych światów, zaskoczyło i zszokowało zarówno ją samą, jak i jej męża. Dużo miejsca poświęca również podtokijskiej prowincji, na której przyszło jej żyć: ludziom, swojej pracy i nieoczekiwanym problemom.
Po przyjeździe do Kraju Kwitnącej Wiśni bohaterka szybko orientuje się, że musi radzić sobie sama i że tylko na sobie może polegać. W dzielnicy, w której prawie nikt nie zna języka angielskiego, musi podjąć wręcz nadludzki wysiłek, żeby skomunikować się z resztą społeczności, której obyczaje i zachowania nieustannie ją zaskakują i dziwią. W jej życiu zaczynają pojawiać się sytuacje, których się nie spodziewała, a także - niczym zjawy z horroru - osoby, których nigdy nie chciałaby spotkać. Bez pomocy, wsparcia, a czasem nawet zrozumienia ze strony najbliższego człowieka - czyli męża, podejmuje walkę o przetrwanie w zupełnie obcej dla siebie kulturze, starając się przeżyć każdy dzień jak najlepiej i dokończyć go niczym rozpoczęty posiłek: do ostatniego łyka zielonej herbaty, do ostatniego ziarenka ryżu.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Joanna Tanaka.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Zjednoczone Emiraty Arabskie skazane są na dwie narracje. Pierwsza to opis kraju, który rozkwitł na ropie naftowej. Petrodolary w ciągu pięćdziesięciu lat pomogły stworzyć na pustyni ogrody, sztuczne wyspy, ośmiopasmowe autostrady, a nawet muzeum, które nawiązuje do paryskiego Luwru. Kraj najwyższych budynków i najdroższych samochodów odwiedzają tysiące ludzi - turyści po Bangkoku, Londynie i Paryżu wybierają właśnie Dubaj.
Druga narracja sprowadza Dubaj i Emiraty do miejsca, gdzie wykorzystuje się niewolniczą pracę robotników z Azji i Afryki, gdzie za fasadami pałaców kobiety przetrzymywane są wbrew swojej woli, a bogaci arabowie przesiadają się z jachtów do złoconych bentleyów. Obie narracje są równie uprawnione i jednocześnie nieprawdziwe.
Anna Dudzińska podąża trzecią drogą - wytyczoną przez niespieszny rytm kroków wielbłąda, który zaledwie pół wieku temu przewoził Beduinów z Abu Zabi do Dubaju. Ze zrozumieniem i z czułością przygląda się ludziom, którzy wybudowali tę wyrastającą na pustyni wieżę Babel. Są wśród nich imigranci zarobkowi i bogaci ekspaci. To tutaj mieszają się języki, kultury, religie i systemy wartości.
Emiraty to być może jedno z nielicznych miejsc na świecie, gdzie takie współistnienie jest możliwe. Wszystko dzięki pieniądzom i na ściśle określonych zasadach.
UWAGI:
Bibliografia, netografia na stronach 407-[414]. Oznaczenia odpowiedzialności: Anna Dudzińska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Na kartę 623242 od dnia 2024-05-06 Wypożyczona, do dnia 2024-07-05
Kalila, młoda służąca na dworze szejka Dubaju otrzymuje niecodzienną propozycję. Jej obecny pan chce ją oddać w ręce innego, a ona tak naprawdę nie ma wyboru. W tym świecie rządzą mężczyźni, a jako sierota przygarnięta i wychowana przez starszą kobietę nie zaznała innego życia. Odkąd pamięta, była służącą w arabskich pałacach.
Jej nowy pracodawca dostrzega jej piękno i przydziela ją do zupełnie innych obowiązków niż dotychczas. Czy Kalila pokona nieśmiałość, by ukazać swoje ciało, kiedy Malik zechce ją namalować?
Dubaj skrywa wiele sekretów, jednym z nich jest ona — służąca i muza Malika.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Charlotte Mils , Paula Ciulak.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Duchy we śnie, duchy na jawie" to opowieść o spotkaniu z żyjącym w interiorze Nowej Gwinei ludźmi Dani. Nie używam słowa plemię, bo w języku Dani to słowo oznacza ludzi. Żyją na granicy światów: cywilizacji współczesnej i tej z epoki kamienia łupanego. Palą swoich zmarłych, rozmawiają z duchami, polują z łukiem i strzałami, które nie mogą zniszczyć piór świętych ptaków i gotują w dołach wygrzebanych w ziemi. Ale widzieli samolot i komputer, a odkąd zawitali do nich misjonarze, nie jedzą swoich wrogów.Żyją na granicy wolności i niewoli, bo Papua choć pragnie wolności, jest terytorium podległym Indonezji. Żyją na granicy chrześcijaństwa i animizmu, a granica ta przebiega w poprzek ich serc.Żyją w strefie kontaktowej. Trochę we śnie, trochę na jawie. Nie można tam przeniknąć, ale można dotrzeć, chociaż trzeba iść pieszo, wynająć tragarzy, kucharza i przewodnika. Trzeba spać ze świniami, jeść tylko pataty i banany, czasem nawet narysować słownik.To przygodowa opowieść. Nie ma pretensji żeby cokolwiek wyjaśnić, po prostu opowiada kawałek świata, który trudno zrozumieć, ale do którego warto dotrzeć, żeby nauczyć się kilku spraw o samym sobie.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Grzegorz Kapla ; [fotografie Grzegorz Kapla].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Z przyjemnością przedstawiamy trzeci tom naszej serii "Jako downi bywało". Cytując informację wydawniczą: "dzieło autorstwa Zofii Przeliorz pt. "Dusza starego domu" stanowi zbiór obejmujących ponad wiek wspomnień rodzinnych - radosnych i smutnych, dotyczących spraw doniosłych i drobnych, związanych z codziennością i czasem świątecznym, wydarzeniami historycznymi i teraźniejszością. Prezentowane w nim życie rodzinne, pełne wzajemnej troski i szacunku wobec starszego pokolenia, z którego nauk młodsze generacje korzystają, tworzy obraz tradycyjny, ale jednocześnie w rozlicznych komentarzach wskazujący na dokonujące się na przestrzeni lat zmiany.
Składają się nań migawki codziennego życia - domowego i gospodarskiego, przygód dzieciństwa, młodości i dorosłości, czasów szkolnych i związanych z rodzicielstwem, uczestnictwa w wydarzeniach historycznych, życiu religijnym i akcjach inspirowanych przez administrację państwową. Czytelnik odnajdzie tu liczne przykłady folkloru słownego, w postaci opowieści wspomnieniowych, legend czy podań wierzeniowych, a także opisy zwyczajów i obrzędów dorocznych oraz rodzinnych. Osnucie historii wokół domu rodzinnego, w którym mieszkańcy przeżywali radości i smutki, żyli, uczyli się, spotykali i bawili, czynią te historie niezwykle intymnymi, pełnymi ciepła i nostalgii.
Większość opowieści otwierają dialogi Autorki z ciotką Jadwigą - urzekające, oddane pełnym wdzięku zapisem etnolektu śląskiego rozmowy wprowadzające kolejny temat. Sposób zapisu - łączący literacką polszczyznę z dialektem śląskim i stanowiący odwzorowanie rozmów toczonych przez przedstawicielki różnych pokoleń - zapewnia emocjonalny kontakt przeszłości z teraźniejszością. Przyjęta przez Zofię Przeliorz forma narracji, a także podejmowana problematyka umożliwia zatem istotny wgląd w świat wartości, norm i wzorów zachowań obowiązujących w opisywanej społeczności. Wszystko to czyni Duszę starego domu ważnym źródłem do badania kultury regionalnej, a także jeden z elementów jej przekazu. Nie mamy też wątpliwości, że będzie cenną i przyjemną lekturą dla każdego, kto po nią sięgnie."
UWAGI:
Część tekstu w dialekcie śląskim. Oznaczenia odpowiedzialności: Zofia Przeliorz.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Zastanawialiście się kiedyś, jak żyły dzieci sto lat temu? Jakie nosiły ubrania, co jadły, jak wyglądał ich dom? Jest rok 1920. W podwójnym mieszkaniu w Lublinie mieszka rodzina Rabinowiczów. Dom jest wypełniony ciężką pracą i skupieniem, ale też śmiechem i zabawą. Możemy podejrzeć rodzinę podczas codziennych zajęć, zakupów, gotowania tradycyjnych potraw i odprawiania religijnych rytuałów. Największym wydarzeniem staje się ślub najstarszej córki, która po raz pierwszy zobaczy swojego narzeczonego dopiero w dniu ślubu! Oparta na prawdziwej historii rodziny autorki, książka zachwyca ciepłem i życzliwością, pozwalając dzieciom poznać świat przedwojennej społeczności żydowskiej w Polsce.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Anna Ciddor ; przekład Grażyna Chamielec.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
