Jak i dlaczego zostało wymordowanych niemal sześć milionów Żydów przy użyciu przemysłowych metod, pod nadzorem aparatu państwowego Trzeciej Rzeszy? Po setkach rozmów z ocalałymi z Zagłady, z jej sprawcami i naocznymi świadkami, przeprowadzonych w ciągu dwudziestu pięciu lat, Laurence Rees łączy w książce ich świadectwa, w większości nigdy niepublikowane, z najnowszymi ustaleniami historyków, tworząc chronologiczną opowieść o największej zbrodni popełnionej w XX wieku w Europie. Dowodzi, że choć fundamentem ideologii nazistowskiej była nienawiść do Żydów, to nie sposób zrozumieć ich tragedii w oderwaniu od hitlerowskich planów systematycznej likwidacji milionów innych ludzi: niepełnosprawnych fizycznie i intelektualnie, komunistów, Romów, Polaków, Rosjan. Odkrywa także wewnętrzne machinacje na najwyższych szczytach kierownictwa nazistowskiego państwa, pokazując, że Holokaust nie był starannie zaplanowaną akcją, podjętą wskutek jednego rozkazu, ale efektem szeregu drobnych decyzji, zapadających na różnych szczeblach władzy w wyniku lokalnych inicjatyw i indywidualnych ambicji, a czasem zwykłego przypadku, które skumulowały się, doprowadzając do powstania fabryk śmierci i popełnienia bezprzykładnych w dziejach ludzkości okrucieństw.
Ponad sto osób, świadków i uczestników, kobiet, mężczyzn i dzieci - ocalonych - przedstawia nieubarwione, poruszające obrazy świata gett, obozów koncentracyjnych i marszów śmierci. Ich głosy składają się na opowieść o wymordowaniu przez reżim nazistowski ponad sześciu milionów ludzi, w większości Żydów. Świadectwa te poruszają tym bardziej, że świadkowie wspominają też lata przedwojenne, kiedy "życie było bardzo dobre i żyliśmy jak inni...". Mówią też o czasach powojennych, o próbach powrotu do życia, nie zawsze udanych. Jednak wśród historii mówiących o niewyobrażalnych potwornościach są i takie, które świadczą o nadziei i przetrwaniu.
UWAGI:
Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Lyn Smith ; [tłumaczenie Anna Puziewicz].
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Na kartę 638566 od dnia 2024-05-25 Wypożyczona, do dnia 2024-06-24
Holokaust, pamięć, powielacz : Zagłada Żydów i okupacyjne stosunki polsko-żydowskie w publikacjach drugiego obiegu w PRL "Zagłada Żydów i okupacyjne stosunki polsko-żydowskie w publikacjach drugiego obiegu w PRL "
Warszawa : Biblioteka "Więzi" : Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk : Instytut Pamięci Narodowej - Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020.
Pisać ku "pokrzepieniu serc" czy "rozrywać rany polskie, żeby się nie zabliźniły błoną podłości"? Ten dylemat nie był obcy autorom publikującym w PRL poza cenzurą. W swej książce Martyna Grądzka‐Rejak i Jan Olaszek analizują, w jaki sposób podziemie wydawnicze mierzyło się z tematem zagłady Żydów i postawami Polaków wobec tej zbrodni.
Książka Martyny Grądzkiej-Rejak i Jana Olaszka zajmuje miejsce szczególne w piśmiennictwie o Holokauście i o stosunkach polsko-żydowskich w latach okupacji, w tym zwłaszcza o postawach Polaków wobec szukających ratunku i schronienia Żydów. Jest próbą analizy i usystematyzowania stanowisk, jakie pojawiły się w tych kwestiach w niekontrolowanych przez władze publikacjach opozycji w PRL. W polskiej literaturze naukowej jest to pozycja unikatowa z uwagi zarówno na skalę podjętej analizy, jak i na dążenie do objęcia nią głównych zagadnień, jakie dyskusja nad Holokaustem - w kontekście stosunków polsko-żydowskich - nasuwa. (z recenzji prof. dr. hab. Henryka Szlajfera)
Nie mam wątpliwości, że mamy do czynienia z ważną publikacją, która uzupełnia istniejącą w historiografii lukę. Opisana w niej tematyka nie była do tej pory należycie i całościowo zbadana. Autorzy książki słusznie piszą, że przyjrzenie się temu zagadnieniu może zarówno wnieść istotną wiedzę o polskich debatach na temat Zagłady Żydów, jak i pozwolić w inny sposób opowiedzieć o historii opozycji demokratycznej w PRL. (z recenzji dr hab. Bożeny Szaynok)
UWAGI:
Bibliografia na stronach 263-274. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Martyna Grądzka-Rejak, Jan Olaszek.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Autorka - lekarka w szpitalu dziecięcym Bersonów i Baumanów, od stycznia 1943 łączniczka ŻOB po stronie aryjskiej, uczestniczka Powstania Warszawskiego - opiekowała się swymi małymi pacjentami w potwornych warunkach, bez lekarstw, jedzenia, środków czystości. I była z nimi do końca: na wieść, że do szpitala lada moment wejdą Niemcy, podała im truciznę. - Jest to relacja uczestnika i świadka tragicznych i nieludzkich wydarzeń, napisana z najbardziej ludzkim stosunkiem do życia - powiedział Marek Edelman.
UWAGI:
Na stronie redakcyjnej : Wydanie I "Zeszyty Niezależnej Myśli Lekarskiej" NOWA 1988. Oznaczenia odpowiedzialności: Adina Blady-Szwajgier.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Wystarczyło zaledwie tysiąc czterdzieści dziewięć dni, by w podlubelskim żydowskim miasteczku po dawnych mieszkańcach pozostał tylko zryty przez poszukiwaczy złota cmentarz, zamieniona w szalet synagoga, splądrowane domy i dwadzieścioro troje ocalałych, z których żaden nie chciał tu zostać.
Dziś o wojennych losach Izbicy przypomina jeszcze mniej: szkolna gablotka, dwie drewniane kuczki, zaniedbany kirkut i skrawki wyszeptanych opowieści. Bo jak mówić na głos o tych, który odeszli na naszych oczach i często za naszym przyzwoleniem?
Rafał Hetman wydobywa z niepamięci postaci i losy, o których uparcie milczały kolejne pokolenia, i opisuje współczesną Izbicę, odbijając ją w lustrze wojennej historii. Właścicielka piekarni i katolicki ksiądz żydowskiego pochodzenia, chłopak, który do końca życia chodził z kulą w szczęce, przepełniony pragnieniem zemsty aptekarz, anonimowi sąsiedzi i świadkowie.
Z rozmów, świadectw i dokumentów układa mozaikę żydowsko-polskiej przeszłości, której cień pada daleko poza wojenne lata, a losy małej, sennej Izbicy stają się uniwersalną opowieścią o polskiej historii.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 327-[338]. Oznaczenia odpowiedzialności: Rafał Hetman.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Bezkompromisowy reportaż obnażający cynizm tych, którzy próbowali napisać na nowo historię polsko-żydowską, usuwając z niej cienie, szarości i czarne plamy. I naiwnie myśleli, że uda im się to zrobić, manipulując opinią publiczną, także międzynarodową i uciszając badaczy oraz historyków.
Aktualna i kompletna publikacja o stosunkach polsko-żydowskich, które - po długich i trudnych dekadach żmudnej odbudowy - niemal legły w gruzach. I to w zaledwie kilka tygodni.
"Jak nie lubić Żyda?" to reporterska podróż po Polsce i Izraelu, w którą niemal dwadzieścia lat temu ruszył Jacek Tacik. Spotkał na swojej drodze ludzi, którzy poświęcili życie, próbując odbudować polsko-żydowskie relacje: polityków, społeczników, historyków i tych, którzy przeszli przez piekło obozów koncentracyjnych. Znaleźli się też tacy - po obu stronach barykady - dla których podsycanie konfliktu, granie na najniższych ludzkich instynktach miało okazać się drogą do zapewnienia sobie władzy.
Autor, zachowując dziennikarski obiektywizm, dotyka bolesnych spraw, ujawnia kontrowersyjne postawy Kościoła katolickiego wobec przejawów antysemityzmu.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 285-[293]. Oznaczenia odpowiedzialności: Jacek Tacik.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Nie był więźniem obozów koncentracyjnych, nie doświadczył osobiście niemieckich represji. W czasie wojny zajmował skromną posadę w stowarzyszeniu restauratorów. A jednak to właśnie on, potomek niemieckich kolonistów osiadłych w Galicji, po roku 1945 stał się wybitnym ekspertem od Auschwitz i motorem polskich rozliczeń z brunatną okupacją. Jako przewodniczący Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Krakowie przesłuchiwał czołowych zbrodniarzy nazistowskich wydanych Polsce: Amona Götha, Rudolfa Hössa, Marię Mandl. I choć później deklarował się jako przeciwnik kary śmierci, wielu katów spod znaku swastyki pomógł posłać na szubienicę. Materiały dowodowe odnajdował nawet w ruinach i śmietnikach. W niekonwencjonalny sposób docierał do świadków, którzy przetrwali piekło obozów. Umiał rozmawiać ze wszystkimi: z komunistycznymi władzami PRL, wojskowymi z USA i prokuratorami z RFN. Tropieniu nazistów poświęcił dwadzieścia lat przedwcześnie przerwanego życia. Filip Gańczak kreśli fascynujący portret profesora Jana Sehna, szukając jego śladów nie tylko w polskich i niemieckich archiwach, lecz także odwiedzając liczne miejsca związane z bohaterem książki - od jego rodzinnego Tuszowa Małego aż po Frankfurt nad Menem.
UWAGI:
Bibliografia, netografia na stronach 219-224. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Filip Gańczak.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Na kartę 638939 od dnia 2024-05-06 Wypożyczona, do dnia 2024-06-05
