Zimowymi wieczorami większość okien w Śnieżysku rozbłyskuje ciepłym światłem, jednak niektóre z nich pozostają otulone mrokiem...

Bruno prowadzi księgarnię przejętą w spadku po rodzicach. Grudzień to dla niego bolesny czas, a Święta kojarzą mu się jedynie z tragicznym wydarzeniem sprzed lat. Mimo obecności babci Wiktorii i przyjaciela Marcina żyje, jakby wciąż śnił. Mąż Julianny, wyjeżdżając w delegację, prosi ją, by do jego powrotu nigdzie nie wychodziła. Przed nią trzy tygodnie, które ma spędzić sama w nowym miasteczku, nie znając powodu nietypowej prośby. Kolejne dni oraz nowe odkrycia wywołują w niej lęki i prowokują do podejmowania trudnych decyzji. Jedyne, co ma, to dom, o jakim marzyła, bogate wnętrza, pełną spiżarkę, górski krajobraz za ogromnymi oknami i kumulującą się w czterech ścianach samotność.

To powieść o tęsknocie za dzieciństwem, bliskością, za osobami i sytuacjami, które istnieją już jedynie we wspomnieniach. O braku w dostatku, samotności wśród ludzi i o pozorach, które zacierają prawdę.

Aiden, Bentley i Maddox spotkali się na uniwersytecie. Na studiach często zawiązują się przyjaźnie na całe życie - i tak też się stało w ich przypadku. Później zdecydowali się razem założyć firmę, a ta okazała się strzałem w dziesiątkę. Maddox czuł się spełniony. Odnosił zawodowe sukcesy, miał przyjaciół. Po dzieciństwie pełnym brutalnej przemocy i chaosu to było piękne życie: porządek i kontrola nad codziennymi sprawami. Aż nagle coś zburzyło ten ład.

Dee pojawiła się w jego życiu jakiś czas temu. Chyba od razu wpadł jej w oko. A Maddox...? Cóż, piękna Dee pociągała go jak żadna inna kobieta. Seks z nią był cudowny. Od razu jednak ustalili, że ich relacja nie wyjdzie poza dobry seks. Dla Dee miłość była niebezpieczna i niszcząca. Z kolei Maddox uważał, że miłość osłabia i wystawia na ból. A on miał dość bólu i upokorzeń. Piękna Dee i przystojny Maddox określili więc zasady i oboje ich przestrzegali... Do pewnego dnia.

Maddox się zakochał. I to skomplikowało wszystko.

Dee otoczyła się murem, a on był dla niej tylko kumplem od seksu. Zapragnął jej bliskości, chciał dawać jej poczucie bezpieczeństwa i ją chronić. Ale ściana wokół Dee była wysoka i solidna. Maddox był gotów na wiele, aby zasłużyć na jej miłość. Na wszystko.
Tylko że w przypadku Dee "wszystko" mogło nie wystarczyć.
Czy masz dość odwagi, by dać miłości jeszcze jedną szansę?

Wierszowana książeczka o bohaterach kultowej serii wyszukiwanek.

Dla małych fanów ulicy Czereśniowej i dla tych, którzy jej jeszcze nie znają.

Znasz Czereśniową? Czego tu nie ma!
Jest dom handlowy z piętrami trzema,
rynek, przedszkole, dworzec, księgarnia,
wózek z lodami, park i kawiarnia.
Psy, koty, lisy, dzieci, rodzice,
sroki, pingwiny i zakonnice.
Rowery, traktor, skutery, auta,
czasem przejedzie z hukiem śmieciarka...
Mieszka tu Marek. Nie znasz go jeszcze?
Zobacz, jest w parku. Kto za nim drepcze?

Samotność... Jeżeli Ewie Kotowskiej wydawało się, że poznała jej smak, była w błędzie. Teraz dopiero, gdy straci ukochanego mężczyznę i najbliższych przyjaciół, doświadczy prawdziwej samotności. Jednak los, dotąd tak okrutny, ma dla Ewy parę niespodzianek. Gdy tylko kobieta odnajdzie siłę, by odbudować z gruzów swój świat, odnajdzie swoje miejsce na ziemi, pojawią się nowe przyjaźnie, a promyk nadziei, że będzie lepiej, musi być, prawda?, nieśmiało rozproszy mrok. Miłość... O nie. Ewa jest bardzo ostrożna z powierzaniem serca w czyjeś ręce. Przyjaźnić się z mężczyznami? Tak, jak najbardziej, ale pokochać? Nie. Jej szczere uczucia zostały tyle razy podeptane, miłość odrzucona, a ona sama zdradzona, że trzyma serce pod kluczem. Czasem tylko tęskni za Tym Jedynym, za bliskością, jakiej przyjaciele dać Ewie nie mogą. Marzenia... Ich nie porzuciła nigdy. Ale są tak dalekie, tak niespełnialne. By sięgnąć po swoją gwiazdkę z nieba, musi zaufać choć raz. Jeszcze jeden, ostatni raz. Czy się odważy? Czy jej poranione serce będzie potrafiło wybaczyć i pokochać, gdy On stanie przed Ewą ponownie?

W sennej atmosferze Wenecji rozgrywa się cichy dramat. Wzruszająca historia, gwałtowne uczucia i ich zaskakujące związki z ponadczasową sztuką. Powieść o miłości.

Czy miłość może być wieczna? Czy może przekraczać granice czasu i przezwyciężać śmierć?

W dziewiętnastowiecznej Anglii zaczyna się historia, która swój prawdziwy początek ma jednak we wczesnym średniowieczu, kiedy to młody arystokrata Roderick Robillard przestał być człowiekiem. Przez lata wiódł żywot bestii, siejąc postrach wśród okolicznych mieszkańców, ale jego osamotnienie dobiega końca z chwilą, gdy do opuszczonego dworu wprowadzają się Lucas Westmoore i jego siedemnastoletnia siostra Elizabeth. Przepowiednia Caroline, wiedźmy z lasu, zaczyna się wypełniać. Tylko czy będąc istotą ciemności, można przejść na stronę światła? A jeśli tak, to jaką cenę trzeba za to zapłacić?

Daj się porwać historii, która zabierze cię na wystawne londyńskie bale, wprowadzi do świata arystokracji, a także pozwoli poznać uroki angielskiej prowincji. Odkryj siłę miłości przepowiedzianej przed wiekami. Poznaj smak zemsty i niewyobrażalnego okrucieństwa istot, których istnienie owiane jest tajemnicą.

Samotnym można być wszędzie, ale w wielkim mieście, pośród milionów ludzi ma to szczególny charakter - sama fizyczna bliskość nie wystarczy, by rozproszyć poczucie izolacji. Co to właściwie oznacza: być samotnym? Olivia Laing szuka odpowiedzi na to pytanie i mistrzowsko przeplata własne doświadczenie osamotnienia w Nowym Jorku z życiorysami najbardziej znanych kronikarzy miejskiej samotności. Edward Hopper, Andy Warhol, David Wojnarowicz, Billie Holiday czy Klaus Nomi to tylko kilkoro z jej bohaterów. Przytaczając biografie wielkich nowojorskich twórców, Laing rysuje uniwersalny portret samotników nie z wyboru, a także analizuje skomplikowane związki między samotnością a sztuką. Wśród blichtru i zgiełku współczesności karmi się nas przekonaniem, że samotność da się okiełznać, a społeczna izolacja jest sprawą prywatną. Poczucie osamotnienia jest jednak zbiorowe - w mieście zwanym samotnością mieszka sporo ludzi: to miasto samo w sobie. "Stolica sztuki nieprzypadkowo znajduje się w Nowym Jorku, który jest królestwem samotności. Laing podąża tropem jego książąt i księżniczek, artystów i artystek, którzy na ulicach tego wspaniałego, strasznego miasta toczyli bitwy z samotnością - na śmierć i życie. Sztuka nie jest ucieczką od samotności, ale pozwala stawić jej czoła - podobnie jak ta hipnotyzująca książka pełna melancholii i nadziei." Stach Szabłowski "Przemyślana, przekonująca, sugestywna i przenikliwa książka [.]. Wkraczamy w niej do świata, który jest zarazem mroczny i rozświetlony i w którym samotność jawi się nie tylko jako odwieczna klęska, ale jako jeden ze skarbów składających się na pełnię krótkiej ludzkiej egzystencji." Matthew Adams, "The National" ""Miasto zwane samotnością" to zachwycający hołd dla skrajnej samotności, która może otworzyć nas na odmienność innych ludzi, na ryzyko i nowatorstwo sztuki i artystów. Laing napisała ważną książkę, która będzie cieszyć się uznaniem przez wiele lat." Deborah Levy "Wyjątkowy talent Laing jako krytyczki polega na ogromnej wyobraźni i czułości, z jaką podchodzi do opisywanych postaci. Dzięki temu sens dzieła i życia każdego z artystów pozostaje z nami, nawet gdy już zamkniemy książkę." "Elle" "Ogromny sukces [.]. Laing śmiało podejmuje fundamentalne pytania dotyczące życia i sztuki." "Telegraph" "Niezwykle mądra, pełna zaangażowania i empatii [.] książka, którą koniecznie trzeba przeczytać." Helen McDonald "Nawiązywanie kontaktów staje się mniej onieśmielające, jeśli znika lęk przed porażką. Ta śmiała książka to krok w tym kierunku." "Economist" "Książka Olivii Laing to po części wspomnienia, po części opowieść o sztuce i i geografii. Autorka przygląda się samotności oraz temu, jak przestrzenie publiczne, a zwłaszcza sztuka, mogą uleczyć albo uśmierzyć tę bardzo współczesną dolegliwość." "Red" "Ta książka nie tylko przypomina o tym, jak to jest być samotnym, ale też jest czułą afirmacją łączących nas więzi." "Boston Globe" "Połączenie osobistych zapisków, reportażu, opowieści o historii i wyjątkowo odkrywczej krytyki kultury [.] książka pełna empatii i przenikliwości." "San Francisco Chronicle" "Zarazem osobiste wspomnienia, esej i zbiorowa biografia, podejmująca trudny, niemal zakazany temat i w błyskotliwy sposób ukazująca go od zupełnie nowej strony." "Evening Standard" "Błyskotliwa i co dziwne, dająca pociechę [.]. Laing podchodzi do tematu samotności na swój własny, oryginalny sposób." "New York Times Book Review" "Laing z bezkompromisową szczerością opisuje uniwersalne, a jednak często trudne do przekazania doświadczenie." "Financial Times"