SUBTELNA I EMOCJONUJĄCA NORWESKA SAGA RODZINY BARROY.
Ingrid znalazła się teraz na początku tej podróży - wylew Barbro stanowił nieodwołalny znak, iż czasu jest mało, a życie kruche. O tym jednak Ingrid głośno nie powiedziała. I nie zdradziła również najważniejszego powodu - tego, że im większa będzie Kaja, tym czarniejsze i wyraźniejsze będą jej oczy.
Wojna minęła, a Ingrid Barroy z niemowlęciem na rękach wyrusza w drogę. Za każdym razem, kiedy prosi o miejsce do spania, pyta o Rosjanina, który uciekał tędy ostatniej zimy i miał oczy takie jak jej córka. Kierunek wędrówki wyznaczają kolejne odpowiedzi. Jedni oferują Ingrid gościnę, inni próbują oszukać. Zwykle mówią niewiele, bo o tym, co zdarzyło się w czasie wojny, lepiej nie rozmawiać.
"Oczy z Rigela" to wyjątkowa powieść drogi, pełna tęsknoty, nadziei i siły. Ingrid, wbrew opiniom innych i wbrew samej sobie, podąża niewidzialnym śladem ukochanego, choć doskonale wie, że w nowych czasach kobieta jest zdana tylko na siebie.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Roy Jacobsen ; przełożyła Iwona Zimnicka.
Doskonała norweska powieść, która trafiła do finału Międzynarodowej Nagrody Bookera 2017! "Nikt nie może opuścić wyspy, wyspa to miniaturowy kosmos, w którym gwiazdy śpią w trawie pod śniegiem. Zdarza się jednak, że ktoś podejmuje próbę". Rodzina Barrøy jest biedna, ale na pewno nie brak jej odwagi i chęci przetrwania. Żyją z uprawy niewielkiej ziemi, mają trochę żywego inwentarza, łowią ryby i korzystają z tego, co fale wyrzucą na brzeg. Gdy dorastająca Ingrid decyduje się opuścić wyspę, nie zwiastuje to niczego dobrego. "Niewidzialni" to powieść odznaczająca się uniwersalnością, prostotą i zrównoważeniem z jednej strony, z drugiej szokuje majestatem rodem z Szekspira w oślepiających opisach burz i sztormów. Umieszczając akcję na wysepce tak małej, że miejsca wystarcza tylko dla jednej rodziny, Jacobsen obnaża świat i pozbawia nas wszelkich złudzeń w marzeniach o utopii.
Tom 2
Białe morze Tytuł oryginału: Hvitt haw, 2015
Poruszająca kontynuacja nominowanych do Międzynarodowej Nagrody Bookera Niewidzialnych. Życie mieszkańca wyspy to szukanie. (.) Oczy mieszkańca wyspy szukają bez względu na to, czym zajmują się głowa i ręce, niezaznające spokoju spojrzenie krąży po wyspach i morzu, zahacza o każdą najmniejszą zmianę, rejestruje najdrobniejsze znaki, dostrzega wiosnę jeszcze przed jej przyjściem i śnieg, zanim ten namaluje białymi pociągnięciami rowy i dołki, widzi śmierć zwierząt, zanim umrą, i upadek dzieci, zanim się przewrócą, widzi też niewidzialną rybę w morzu pod rojem białych skrzydeł; wzrok to bijące serce mieszkańca wyspy.Ingrid na wyspie Barrøy żyje zupełnie sama. Ale nawet tu dosięga ją trauma wojny, gdy morze wyrzuca na brzeg kolejne ciała z zatopionego niemieckiego statku. Jej dojmującą samotność przerwie pojawienie się na wyspie ocalałego żołnierza, który jednak nie mówi po niemiecku. Białe morze to mistrzowsko napisana opowieść o wojnie, miłości i odkrywaniu własnej pamięci. Roy Jacobsen w charakterystycznym, oszczędnym stylu kreśli fascynujący portret niezwykle silnej kobiety.
Tom 3
Oczy z Rigela Tytuł oryginału: Rigels Oyne, 2017
SUBTELNA I EMOCJONUJĄCA NORWESKA SAGA RODZINY BARROY. Ingrid znalazła się teraz na początku tej podróży - wylew Barbro stanowił nieodwołalny znak, iż czasu jest mało, a życie kruche. O tym jednak Ingrid głośno nie powiedziała. I nie zdradziła również najważniejszego powodu - tego, że im większa będzie Kaja, tym czarniejsze i wyraźniejsze będą jej oczy. Wojna minęła, a Ingrid Barroy z niemowlęciem na rękach wyrusza w drogę. Za każdym razem, kiedy prosi o miejsce do spania, pyta o Rosjanina, który uciekał tędy ostatniej zimy i miał oczy takie jak jej córka. Kierunek wędrówki wyznaczają kolejne odpowiedzi. Jedni oferują Ingrid gościnę, inni próbują oszukać. Zwykle mówią niewiele, bo o tym, co zdarzyło się w czasie wojny, lepiej nie rozmawiać. "Oczy z Rigela" to wyjątkowa powieść drogi, pełna tęsknoty, nadziei i siły. Ingrid, wbrew opiniom innych i wbrew samej sobie, podąża niewidzialnym śladem ukochanego, choć doskonale wie, że w nowych czasach kobieta jest zdana tylko na siebie.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Książka Rachel Cusk natychmiast po publikacji podzieliła krytyków i czytelników, a jeden z czołowych amerykańskich publicystów postulował odebranie autorce dzieci. Cusk udowadnia jednak, że nie trzeba być wyrodną matką, żeby zaprotestować przeciwko lukrowanemu wizerunkowi macierzyństwa. Ta szczera, niemal bezlitosna książka odkrywa psychiczne rany świeżo upieczonej matki i rzuca wyzwanie milcząco przyjmowanym schematom. To niezwykła sonda zapuszczona w świat kobiety, kontrowersyjna w bezpośredniości i nowatorska w bezbrzeżnej uczciwości względem macierzyńskich odczuć.
Prawie siostry", to przejmująca, przepełniona emocjami powieść o amerykańskim Południu, w której autorka konfrontuje się z prawda o przywilejach, rodzinie i różnicą pomiędzy naszymi wyobrażeniami a rzeczywistością, jeśli chodzi o nasze pochodzenie i to, kim naprawdę jesteśmy.Lei Birch Briggs, rozsądna zazwyczaj rysowniczka, podczas zlotu fanów komiksów daje się uwieść przystojnemu i anonimowemu Batmanowi. Po tej nocy 38-latka zachodzi w ciąże. Powraca w rodzinne strony, aby poinformować o tym rodzinę. Okazuje się, że na strychu jej domu kryje się niebezpieczny sekret, korzenie którego sięgają wojny secesyjnej. Jego ujawnienie zagraża wolności i przyszłości jej rodziny oraz zmienia to, w jaki sposób Leia postrzega siebie i swoją siostrę, swojego syna i jego nieobecnego ojca oraz świat, który wydaje jej się, że zna.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Joshilyn Jackson ; z języka angielskiego przełożyła Monika Wiśniewska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Para trzydziestolatków prowadzi życie zapracowanych żołnierzy korporacji. Dzielą czas między pracę a przyjemności, do pewnej lipcowej nocy, której kobiecie śni się dziecko. Trzyletnia dziewczynka z fazy REMniespodziewanie się staje nie cierpiącą zwłoki potrzebą. Konieczność dziecka, niemożność poczęcia dziecka, ciąża, która się dzieje w zgoła niespodziewanych kierunkach, wczesne macierzyństwo, podwójne macierzyństwo, potrójne macierzyństwo - "Zmierzch (i poranek) Supermatki" jest zapisem (r)ewolucji od bezdzietności do wielodzietności, rejestracją stanów ducha i ciała kobiety, z którejwykluwa się matka. Ze wzrostem liczby dzieci w gospodarstwie rośnie nie tylko zmęczenie narratorki, ale i jej samoświadomość, ewoluuje postrzeganie świata. Monolog bywa oniryczną opowieścią o śródnocnychepifaniach i mięsistą gawędą o opętańczym biegu między pracą, szkołą, przedszkolem, niemowlęciem, praniem a zakupami. Nie ma supermatek.
Helsinki, 2016 rok. Olenka ukradkiem obserwuje w parku rodzinę bawiącą się z psem. Nagle przysiada się do niej młoda kobieta. Olenka od razu ją rozpoznaje. Trudno zapomnieć twarz kogoś, komu zniszczyło się życie. Teraz to ona może zniszczyć Olenkę. Ale na razie obie tylko patrzą na swoje dzieci, wychowywane przez inne kobiety.
Psi park to wstrząsająca opowieść o nierównościach we współczesnym świecie, w którym dla bogatych nie ma zbyt wysokiej ceny za szczęście, a pozostali nie mogą być nawet pewni jutra. Gdzie tak blisko leżą: Finlandia - najszczęśliwszy kraj na ziemi, w którym nawet psy mają własne parki - i Ukraina, w której by przetrwać, ludzie pracują w nielegalnych kopalniach i wystawiają na sprzedaż własne życie. Sofi Oksanen, nagradzana na całym świecie fińska autorka, laureatka Prix Femina, bezlitośnie i mistrzowsko zarysowuje sieć kłamstw i nadużyć, w której przemoc stanowi jedyne prawo, a ciało kobiety jest tylko towarem.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Sofi Oksanen ; przekład Katarzyna Aniszewska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Matka z synem wyruszają w trzydniową podróż potężną rzeką Atrato. Długa droga, przerywana przystankami na odpoczynek, pozwala współpasażerom na wymianę historii, często diametralnie różnych.
Podróż staje się również pretekstem do wspomnień narratorki, białej kobiety z piętnem obcości w swym środowisku. Nawet jej syn jest czarnoskóry, co wciąż wywołuje pytania napotkanych ludzi. Nurt rzeki unosi pasażerów łodzi ku nieznanej przyszłości.
Napisana pięknym językiem opowieść o różnych twarzach macierzyństwa, o biedzie i porzuceniu, o pochodzeniu i przynależności, o strachu i przemocy oraz o niezasklepionej ranie, jaką są trwające do dzisiaj ataki wojskowe na ludność w Kolumbii. To również opowieść o rzece - najważniejszej arterii kolumbijskiego regionu, niemym świadku narodzin i śmierci, płaczu i krwi.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Lorena Salazar Masso ; z hiszpańskiego przełożyła Katarzyna Sosnowska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
