Poruszająca, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji powieść, która z wiejskiego podwórka poprowadzi nas na salony. Będziemy obserwować, jak zahukana, biedna dziewczyna przemieni się w elegancką damę. Podobne historie nie zdarzają się często.

Życie Stefki nie zapowiadało się lekko i przyjemnie. W końcu urodziła się i wychowała na głębokiej prowincji. Praca na gospodarstwie zawsze kosztowała ją wiele trudu, ale liczyła, że pewnego dnia obejmie ojcowiznę. Niestety, dramat, który rozegrał się w jej rodzinnym domu, zmusił ją do zmiany planów. Załamana i zdesperowana musiała uciekać do Warszawy. Przestraszona wielkomiejską rzeczywistością, początkowo pomieszkiwała" na dziko" w jednym z warszawskich hoteli. Z czasem jej drogi skierowały się do Gdańska i Krakowa.

By móc się odnaleźć, Stefka musiała przejść zadziwiającą metamorfozę. Stopniowo pięła się po szczeblach drabiny społecznej i zawodowej, nie zważając na przeszkody. Nie poddała się, nawet gdy zaczęły spotykać ją trudne do wyjaśnienia zdarzenia. To dzięki temu nadejdzie dzień, kiedy bohaterka stanie się pewną siebie Stefanią. W nowej odsłonie będzie gotowa, by docenić urok starszego od niej mężczyzny żydowskiej nacji. Co z tego wyniknie?

Czeka ją wiele zawirowań, ale ma szansę stać się właścicielką pałacu.

Miłość ma różne oblicza i imiona. Nie zna granic, ale też nie trwa wiecznie. Czasami jednak śmierć przerywa najpiękniejsze z uczuć.

BLIZNY to opowieść o wspaniałej miłości i ogromnym smutku po jej utracie. To opowieść o złudnej nadziei, że to co odeszło może jakimś cudem powrócić. Ale czy można kochać pomimo śmierci ukochanej?

Krzysztof Szablewski jest wziętym pisarzem. Na swojej drodze spotyka dużo od siebie młodszą Natalię, która jest chirurgiem. To jest miłość od pierwszego wejrzenia. Krzysztof i Natalia są przez kilkanaście lat szczęśliwym małżeństwem. Natalia umiera. Krzysztof popada w depresję, nie widząc sensu dalszego życia, do momentu, kiedy poznaje Annę.

Kobieta swoim zachowaniem niesamowicie przypomina Natalię... Mężczyzna przez chwilę ma nadzieję, że los zwraca mu żonę. Szybko jednak zrozumie, że to tylko złudzenie.

Opowieść o meandrach i mrokach ludzkiego umysłu, o pragnieniu miłości, które bywa tak silne, że popycha do zbrodni. Wielowarstwowa powieść utrzymana w konwencji thrillera psychologicznego, ale czytelnik powieści psychologicznych znajdzie także tu coś dla siebie.

W miasteczku POMROKA, od trzech lat giną licealistki, każdego roku jedna. Policjanci z Wydziału Kryminalnego - Fabian Krakowiak i Kira Mazur, była snajper w jednostkach Marines, starają się rozwiązać tę zagadkę. W tej powieści Autor kolejny już raz stara się zgłębiać mroki duszy ludzkiej i zajmuje się złożonymi relacjami między "kobietą po przejściach" i "mężczyzną z przeszłością.

W MIASTECZKU POMROKA znajdziemy też opowieść o miłości i poświęceniu. Jest to też powieść, w której Łabenda kolejny raz obala mit o kobietach, jako istotkach słabych, zdanych na mężczyzn, mit o tzw. tradycyjnej roli kobiety.

Mroczna opowieść o trudnej miłości dwu kobiet z grupy LGBT. To także opowieść o zbrodni pedofilii, płytkiej wierze w Boga. To obraz dramatycznego pragnienia doznawania macierzyństwa, prowadzącego aż do krzywdy dziecka. Ta w swej wymowie mroczna powieść, to retrospekcja z bardzo współczesnym tłem.

Bożena nie miała łatwego życia, najpierw patologiczna rodzina, później sierociniec, rodzina zastępcza, wyjazd z kraju i ucieczka na łono ojczyzny, a tu znów pomówienia, oskarżenia i ludzka podłość dotknęły ją i jej najbliższych. To wszystko, co się wydarzyło, miało realny wpływ na to, że w obliczu zbliżającej się śmierci Bożena musi raz jeszcze stawić czoła przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, decydując się na wyznanie prawdy swojej dorosłej córce. Kobieta ma świadomość, że to, czego dowie się Wiktoria, może spowodować, że jej ukochana córeczka będzie miała do niej żal, a może nawet ją znienawidzi. Wie jednak również, że tylko prawda pozwoli jej odejść w spokoju, nie pozbawiając swojej córki wiedzy o prawdziwej tożsamości. Te wszystkie tematy, które skrzętnie omijała do pory, pojawią się właśnie w tej opowieści. Nadchodzi czas prawdy, oczyszczenia i. Wybaczenia? Zrozumienia? Bożena boi się tego, co nastąpi, kiedy wybrzmią ostatnie słowa opowieści, ale wie, że nie może postąpić inaczej.

Krzysztof Piotr Łabenda stworzył doskonałe studium ludzkiego życia, człowieczeństwa, poruszył tematy, które wywołują emocje i to niekoniecznie te pozytywne. Brud tego świata, każdego dnia mozolnie zamiatany pod dywan, w końcu wychodzi na światło dzienne. Takie rzeczy działy się, dzieją się nadal, choć na przestrzeni lat coraz częściej zostają poddane pod ocenę opinii publicznej. Społeczeństwo reaguje różnie, bo i w ludziach wciąż jeszcze mało jest tolerancji dla drugiego człowieka i jego inności. Choć oficjalnie nikt już nie poluje na czarownice, to każdego dnia ktoś cierpi dlatego, że inni pragną tylko jednego, właściwego wzorca miłości, wiary, sposobu życia i piętnują wszystko, co do tego wzorca nie pasuje.Ta książka to doskonały przykład na to, jak wiele bólu, cierpienia i ludzkiej krzywdy niesie ze sobą nienawiść do inności, która może nawet popychać do zbrodni.

Maciej Rawicz niespodziewanie rezygnuje z dobrze płatnego i prestiżowego stanowiska z banku. Na podjęcie takiej decyzji miało być może wpływ odejście żony, która wybrała życie u boku mężczyzny, zapewniającego jej towarzystwo ludzi ustosunkowanych.

Dyrektor departamentu kredytów w największym nawet banku to było dla niej za mało.

On sam zdaje się być zadowolony ze spokoju, jaki nastał w jego życiu. Nie na długo jednak, bo wkrótce zgłasza się do niego były szef, żądając wydania dokumentów. Dokumenty te są dowodem na nie całkiem legalne przyznanie olbrzymich kredytów na budowę dwóch wież, których postawienie jest ambicją potężnego prezesa rządzącej partii. Brzmi znajomo?

Ale to jeszcze nic, bo wkrótce Maciej Rawicz poznaje emerytowaną policjantkę, która też ma za sobą nieudany związek i nieprzepracowane traumy ze służby. Coraz bardziej zbliżają się do siebie i kiedy wydaje się, że ich życie zaczyna wychodzić na prostą, pojawiają się szantażyści, którzy coraz natarczywiej żądają wydania bankowych dokumentów. Kiedy Rawicz stanowczo odmawia, włamują się do jego mieszkania, na czym mężczyzna ich przyłapuje. Dochodzi do szarpaniny, w trakcie której napastnik wyjmuje nóż...

Książka psychologiczno-kryminalna. Doskonały thriller ukazujący kilka sposobów radzenia sobie z tytułową ciszą.

Pozytywna i skłaniająca do refleksji powieść o najważniejszych wartościach w życiu człowieka. Zdolności odcinania się od tragicznej przeszłości i mocy przebaczania.

Maja główna bohaterka książki to piękna, inteligentna singielka nie zdająca sobie sprawy z własnego pracoholizmu. Poznaje Adama. Bogatego i przystojnego biznesmena. W wyniku splotów różnych zdarzeń ich związek przechodzi bardzo trudny i burzliwy czas.

Pracoholizm jednak okazuje się nie jedyną przeszkodą, która utrudnia parze drogę do osiągnięcia szczęścia. W życiu bohaterki pojawia się jej szef, który w sposób okrutny i skandaliczny wykorzystuje dziewczynę oraz innych swoich pracowników do podłych intryg. Te z kolei doprowadzają do tragicznych wydarzeń.

Książka w doskonały sposób ukazuje drogę odcinania się od demonów przeszłości. Pokonywania pracoholizmu, nadmiernego perfekcjonizmu, stresu, braku czasu na miłość, które niewątpliwie stanowią problemy tego wieku. Starcie się z niesłusznością i wszelkimi układami, w większości nielegalnymi.

Książka skierowana zarówno do kobiet jak i mężczyzn, by zastanowić się nad tym co w życiu najważniejsze.

Iza i Janusz zakochali się w sobie już w liceum. Snuli plany o wyjeździe z miasteczka, studiach dziennych, potomstwie i dożyciu w miłości sędziwego wieku. Ale istnieją przecież złośliwe chochliki, które potrafią zburzyć młodzieńcze plany i wszystko ułożyć po swojemu. Wtedy są dwa wyjścia - pokochać inny wariant życia, albo walczyć z nim. Tylko czy warto walczyć?

Zbyt wczesna ciąża połowicznie zniweczyła ich marzenia, bo Iza zrezygnowała ze studiów, zajmując się chorowitym dzieckiem. Tylko Janusz studiował, i to zaocznie, bo musiał zarabiać na leczenie synka. Gdy syn był nastolatkiem, a Janusz znalazł dobrą pracę, mogła pozwolić sobie na wymarzone studia, ale po ukończeniu ich, żaden pracodawca już nie był zainteresowany nią.

W końcu i ona skończyła studia, ale odnosiła wrażenie, że wypadła już z rynku pracy ze względu na wiek. Nikt jej tego nie powiedział wprost, ale gdzie nie zaszła, z każdego biura, zza każdej księgarnianej lady, zza każdego redakcyjnego biurka, bezradnie rozkładały ręce i szczerzyły zęby w nieszczerym uśmiechu siksy wyglądające na studentki, a nawet maturzystki. Co z tego, że gdy je ukończyła była dopiero w połowie drogi do czterdziestki? Czuła, że dla nich już tam dotarła, a nawet zaczęła marsz ku pięćdziesiątce. A przecież była taka młoda!