Niezwykła to była armia, jedyna taka w dziejach. Znalazło się w niej miejsce dla kobiet, a nawet osób starszych i tysięcy polskich dzieci, zesłanych wraz z rodzicami na nieludzką sowiecką ziemię. Dzieci te, często osierocone, przygarnął do swojej armii generał Anders. Powieść opisuje tę "wędrującą" Polskę. Exodus całego narodu, od śniegów Syberii przez piaski pustyni aż po kwitnące czerwone maki na wzgórzu Monte Cassino, ma wymiar nieomal biblijny. Postaci historyczne i wykreowane sąsiadują ze sobą, historia wpleciona w fabularną fikcję, czy raczej fabuła wpleciona w historię, tworzą dramatyczny obraz wydarzeń. Autorka korzystała z dziesiątków wspomnień, pamiętników i dzienników żołnierzy. Powieść tę napisała, chcąc podziękować żyjącym i oddać cześć poległym, w nadziei, że książka przyczyni się do utrwalenia pamięci o nich.