Rok 1930. Susza pali uprawy, a Bryony Linwood marzy o chłodnym zimowym śniegu i o tym, jak mogłaby żyć, gdyby jej tata nie zginął podczas pierwszej wojny światowej. Od czasu śmierci mamy życie stało się jeszcze cięższe i Bryony musi zrobić wszystko, żeby zapewnić rodzinie przeżycie. Michael Heath cudem uniknął śmierci na wojnie i mimo że minęło już dwanaście lat, nadal nie może się uporać z tamtym koszmarem. Jest odludkiem, a jego jedyną pasją są rysunki przyrodnicze, w które ucieka od uciążliwych wspomnień i nieustannych nacisków ojca, by zaangażował się w prowadzenie rodzinnej plantacji. Kiedy Bryony przyjmuje propozycję zatrudnienia w domu państwa Heath, traktuje to jako sposób na uratowanie bliskich przed skrajnym ubóstwem. Jednak za determinacją i wymuszonym optymizmem kobiety kryje się serce tak suche i spragnione jak wypalona ziemia. Wszystko zmienia się, kiedy poznaje Michaela Heatha i odkrywa jego przepiękne rysunki botaniczne. Czy znajomość ubogiej pokojówki i zamkniętego w sobie artysty pomoże im obojgu wzbić się ponad cień przeszłości?

Larkspur Linwood podąża za swoją pedagogiczną pasją, ale tęskni za czymś więcej niż kariera wiejskiej nauczycielki w Arkansas. Kiedy profesor uczelni proponuje jej uczestnictwo w prowadzeniu szkoły w Kenii, zauroczona nim dziewczyna czuje się wyróżniona. Wyobraża sobie, że będzie niosła kaganek oświaty setkom afrykańskich dzieci. Wyobrażenia jednak boleśnie rozmijają się z rzeczywistością, więc przygnębiona Lark ze złamanym sercem wraca do domu. Anson Schafer, częściowo niedowidzący po przebytej na misjach infekcji, nie może już wrócić do Afryki. Przyjeżdża na uczelnię Larkspur, by szukać nauczycieli do pracy przy trochę skromniejszym projekcie: zakładaniu szkół i pomocy ludziom, którzy walczą o przeżycie w czasie Wielkiego Kryzysu. Mając w pamięci bolesne doświadczenia z Kenii, Lark nie chce opuszczać dobrze znanego otoczenia, ale wie, jak wielka jest potrzeba. Chociaż nie tak wyobrażała sobie przyszłość, ten wybór może się okazać decydujący w dążeniu do odnalezienia sensu życia.

Dziarska Rose Linwood wyrosła w Arkansas, na dzierżawionej farmie, która dla jej dwóch sióstr nigdy nie była wymarzonym miejscem. Pracując jednak u boku dziadka, nauczyła się kochać tę ziemię tak samo jak on. Teraz, gdy obie siostry wyszły za mąż i przeprowadziły się, a dziadek odszedł na wieczny odpoczynek, Rose się zawzięła, by samodzielnie utrzymać farmę. Jednakże zbiory poprawiają się bardzo powoli po suszy panującej w latach 1930-1931 i cały kraj zmaga się ze skutkami Wielkiego Kryzysu. Szukający pracy i jałmużny włóczędzy tułają się po okolicy z często nieuczciwymi intencjami, więc Rose ma zawsze w pogotowiu swoją niezawodną strzelbę. Caleb Wieland, przyjaciel Rose, nie umie być takim farmerem, jakim był jego ojciec. Tegoroczne plony bawełny całkowicie przepadły przez szkodniki. Musi zrezygnować z farmy i szukać pracy, do której lepiej by się nadawał. Jedyną przeszkodą jest to, że nie może opuścić owdowiałej matki. Ponadto kocha się po cichu w Rose już od czasu szkoły podstawowej i nie jest w stanie znieść myśli, że będzie musiał ją zostawić. Oddałby wszystko, by zdobyć jej serce, ale uparta i niezależna Rose pokazuje kolce jak kwiat, którego imię nosi.