Po wyzwoleniu Francji Mathilde opuszcza ojczyznę, by u boku męża Marokańczyka żyć w jego kraju.

W 1944 roku Mathilde, młoda Alzatka, zakochuje się w Aminie Belhaju, Marokańczyku walczącym we francuskiej armii. Po wojnie para osiedla się w Meknesie, kolonialnym mieście garnizonowym w Maroku. Amine próbuje uprawiać kamienistą i jałową ziemię, natomiast Mathilde szybko zaczyna czuć, że dusi się w panującej tu surowej atmosferze . Samotna w położonym na odludziu gospodarstwie, z dwójką dzieci, cierpi z powodu braku pieniędzy i nieufności, którą wzbudza jako cudzoziemka. Czy ciężka praca jej i jej męża przyniesie owoce?
Dziesięć lat opisywanych w powieści, to także okres nieuchronnego wzrostu napięć i przemocy, które w 1956 roku doprowadzą do uzyskania niepodległości przez ten Francuski protektorat.