Jeśli wyobrazić sobie trójkąt, którego wierzchołki wyznaczają pojęcia "Ameryka", "kino" i "jedzenie", to tematyka "Filmów do zjedzenia" wpisuje się w pole owego trójkąta. Interesują mnie zatem filmowe reprezentacje jedzenia jako integralna część amerykańskiej popkultury - zarówno w jej kulinarnym, jak i medialnym aspekcie. Innymi słowy, filmowe reprezentacje jedzenia pozwolą mi przyjrzeć się amerykańskiej kulturze - zarówno głównego nurtu, jak i kontrkulturze - jednocześnie z dwóch perspektyw: kulinariów i kina.

Kino amerykańskie stanowi interesujący obszar badań nad filmowymi reprezentacjami jedzenia z kilku powodów. Przede wszystkim oferuje mnogość przykładów filmowych obrazów jedzenia. Jak podkreślają Fabio Parasecoli i Laura Lindenfeld, w Stanach Zjednoczonych nie powstały wprawdzie pierwsze produkcje, które zaczęto określać mianem food film (jak duńska "Uczta Bebette" [1987, reż. Gabriel Axel], japońskie "Tampopo" [1985, reż. J?zô Itami], czy tajwańskie "Jedz, pij, mężczyzno, kobieto" [1994, reż. Ang Lee]), ale to właśnie amerykańska kinematografia w krótkim czasie stała się czołowym wytwórcą tego typu filmów.

prof. Piotr Zwierzchowski