Kiedy Norman Lewis jako oficer brytyjskiego wywiadu przybył do Neapolu, kampania włoska trwała, Mussolini nie zamierzał się poddać, alianci wszędzie tropili faszystów, a cywile musieli się zmierzyć z problemami wojennej codzienności. Brakowało żywności, mafia rosła w siłę, a czarny rynek byłjedynym ratunkiem dla głodnego miasta. Jednak neapolitańczycy, dla których jedzenie było ważniejsze nawet od miłości, nie zamierzali się poddać. W dniach poprzedzających wyzwolenie wyjedli wszystkie tropikalne ryby z miejskiego akwarium, a kiedy w nielegalnym obrocie pojawił się makaron, zorganizowali wyścigi wjedzeniu spaghetti.

Dziennik z rocznego pobytu młodego Anglika we Włoszech to galeria nietuzinkowych postaci i zapis niezwykłych zdarzeń z miasta, w którym ludzie pomimo wojny i okupacji żyli pełnią życia.

Norman Lewis był oficerem wywiadu, który nie umiał strzelać, wysłanym na wojnę, w której o bitwach dowiadywał się z plotek, stojąc w kolejce do kuchni. Jego dzienniki pokazują wojnę jako teatr absurdu i okrucieństwa, w którym śmierć jest zawsze przy- padkowa, a cierpienie niezasłużone. Ten przepełniony ironią ob- raz wojny można śmiało porównać z Paragrafem 22 - z tą tylko różnicą, że opowieść Lewisa jest autentyczna.
[ADAM LESZCZYŁSKI, "GAZETA WYBORCZA"]