Autorki książki przedstawiły problem wyrównania szans osób niewidomych i niedowidzących w dostępie do dóbr kultury. Zaprezentowały metodę tworzenia audiodeskrypcji dzieł w kontekście upowszechniania sztuki wśród osób z dysfunkcjami wzroku. Ponieważ tworzenie audiodeskrypcji wymaga znacznego zasobu zróżnicowanej wiedzy, zaproponowały wprowadzenie specjalistycznych zajęć z audiodeskrypcji prowadzonych metodą projektową. [.]

Zebrany w ten sposób materiał stał się ważnym uzupełnieniem książki, a zarazem pozwolił na cały szereg istotnych sformułowań związanych z teorią i praktyką tworzenia audiodeskrypcji. Ta pionierska praca jest istotną pozycją dla studentów, muzealników i wszystkich zainteresowanych ułatwianiem osobom z niepełnosprawnością wzroku, niewidomym i niedowidzącym dostępu do sztuk plastycznych, a tym samym integracji społecznej w obszarze kultury.

Z recenzji prof. Ryszarda Hungera