Po wybuchu wojny Jan Rosiński został człowiekiem do specjalnych poruczeń. Pozostając w kontakcie z przełożonymi, pełnił rolę fałszerza, sabotażysty i wywiadowcy. Wykazywał się przy tym niesamowitą wolą przetrwania i zdolnościami, które, jak sam twierdzi, zapewniało mu jego podejście do życia oraz wiara.

Przed wojną Rosiński studiował chemię. Z tego powodu wyjeżdżał na zagraniczne praktyki na terenie ówczesnych Niemiec, szkolił język i utrzymywał kontakty. Doświadczenia te, jak również zgromadzona wiedza, wkrótce okazały się bardzo pomocne w pracy konspiracyjnej. Dzięki nim wszedł do podziemnych struktur AK na specjalnych warunkach. Wspominając swe działania w latach okupacji, niejednokrotnie zaskakuje. Świadomy, że czytelnik z perspektywy tak wielu lat może odebrać to różnie, wprowadza go zarazem w realia burzliwych wojennych czasów i zdarzeń.