Ogłoszone tu utwory pozwalają lepiej poznać i zrozumieć Skiwskiego, zwłaszcza jego postawę w czasie II wojny. Obraz okupowanej Warszawy, jej martyrologii, ale także codzienności, krytyczne portrety cynicznych lub lekkomyślnych konspiratorów, spekulantów, ex-ziemian handlujących mieniem pożydowskim, bezmyślnych, ale i okrutnych Niemców, wspieranych przez jeszcze bardziej okrutnych Rosjan pozostających na ich służbie, wszystko razem składa się na ciekawy, może osobliwy obraz lat 1939-1945.Ulubioną przestrzenią nowelistyki Skiwskiego jest miasto, umierające w tym sensie, że widziane z perspektywy choroby lub niszczącej je wojny. Warszawa wraca tu najczęściej. O niej pisał Skiwski z największą chyba wnikliwością, a nawet rzadką u niego czułością. Opowiadania Skiwskiego bez wątpienia łączy też zainteresowanie ludzką psychiką. Wpisują się one w nurt prozy psychologicznej, tak popularnej w międzywojniu. Autor podkreślał znaczenie tego nurtu w literaturze nowoczesnej, w którym, jak wyjaśniał, ambicją pisarza jest "dotarcie do tych warstw psychicznych, w których niejako przygotowuje się nasze życie, które są - aby tak rzec - kuchnią naszej duszy. A w tym zakresie wszystko jest ciekawe, wszystko tajemnicze i wszystko nieskończenie ważne". Z Posłowia Macieja Urbanowskiego