Istnieje zasadnicza trudność w badaniu współczesnych działań służb wywiadowczych, która wynika z braku odpowiednio bogatej bazy źródłowej. Źródła pierwotne w postaci dokumentów, mogące poszerzyć stan wiedzy, są dostępne w bardzo ograniczonym zakresie i najczęściej mają głównie walor historyczny. Badacz zainteresowany współczesnymi aspektami tej problematyki ma zatem do dyspozycji najczęściej literaturę wspomnieniową funkcjonariuszy służb lub doniesienia medialne, których ocena wiarygodności jest kłopotliwa. Materiałem badawczym, na którym autor oparł niniejszą książkę, są publikowane od kilku, kilkunastu lat raporty z działalności jedenastu europejskich służb specjalnych odpowiedzialnych za kontrwywiad. Celem jest na-kreślenie, jak na przestrzeni ostatnich lat te instytucje przedstawiały społeczeństwu zagrożenie ze strony wywiadu Federacji Rosyjskiej, i próba odpowiedzi na trzy pytania:
- Jak oceniano stopień ich aktywności?
- Jakie obszary zainteresowania identyfikowano?
- Na jakie metody pracy zwracano najczęściej uwagę?