Żaden z dorosłych obrazów Dominiki Kowyni nie powstał bez powodu

Relacje rodzinne, stosunek człowieka do zwierzęcia, przejmujące ją wątki literackie z czytanych książek, feminizm, ekologia. Problemem może być fakt, że interesuje ją bardzo wiele spraw, jednak jej światopogląd jest od dłuższego czasu mocno ugruntowany, dzięki czemu nie mamy poczucia, że tematy te kłócą się ze sobą. Artystka wiele czerpie z literatury. Najwięcej zawdzięcza lekturze Wirginii Woolf, Doris Lessing i Margaret Atwood.Tytuł wystawy to zlepek dwóch słów “Oczy suszy" tematycznie łączących obawy autorki dotyczące życia na ziemi w czasach, których nie ma szans dożyć, a które budzą jej lęk. Historie, które opowiada za pomocą obrazów dotyczą relacji międzyludzkich i międzygatunkowych. To nie są wesołe sprawy, ale autorka stara się z całych sił nie malować ich w sposób wzruszający do łez, ponieważ nie ma jej zdaniem zbyt wielu tak niewłaściwych rzeczy, jak opowiadanie o przemocy w sposób egzaltowany. Poza tym, mimo przejęcia i zaangażowania w wyżej wymienione sprawy Kowynia dostrzega również sens i urodę rzeczywistości.