Maskarada to druga książka Tivadara Sorosa. Najpierw były jego wspomnienia z lat niewoli z okresu Pierwszej Wojny Światowej, gdy trafił do obozu jenieckiego jako żołnierz Austro-Węgierski, zwieńczone zresztą brawurową ucieczką.
To ważny etap w życiu Autora, który często o nim wspomina w Maskaradzie. Tamte doświadczenia ukształtowały specyficzne podejście węgierskiego Żyda do szeroko rozumianego życia. Nauczyły go większego dystansu, swobody i humoru. Nie oznacza to jednak lekceważącego podejścia do życia, niemniej jednak mogę sobie tylko to wyobrazić.
Żyd w kraju rządzonym przez prawice, a w końcu i faszystów, gdzie Żydzi coraz częściej wykluczani są z życia społecznego, do tego po traumatycznych przejściach wojennych.
Jego metodą poradzenia sobie z tym wszystkim była jakaś swoboda, nie zastanawianie się nad przyszłością, skoro wszystko tak łatwo może się skończyć.