Historia długo była odporna na Zofię Sadowską.

Bohaterka jednego z najgłośniejszych skandali obyczajowych międzywojennej Warszawy. Pierwsza w Imperium Rosyjskim polska lekarka z doktoratem. Feministka, która poszła do Piłsudskiego upomnieć się o prawa wyborcze dla kobiet. Działaczka społeczna i naukowczyni. Ceniona przez pacjentów internistka. Niosła pomoc w czasie pierwszej wojny światowej i w powstaniu warszawskim. Właścicielka kopalni ropy naftowej. Automobilistka. Zawsze w męskiej marynarce, pod krawatem, w binoklach na nosie. Mówiono, że nie rozstaje się ze szpicrutą.

"Zarzut uprawiania miłości lesbijskiej nie jest hańbiący" - miała powiedzieć w trakcie procesu. Brukowce oskarżyły ją o organizowanie lesbijskich orgii, uwodzenie pacjentek i przyczynienie się do rozpadu kilku małżeństw, a nawet o doprowadzenie do dwóch zgonów.

Sędziowie i członkowie izby lekarskiej zadawali sobie pytanie: czy lesbijka może być lekarką?