Wspólne nie znaczy niczyje to nie tylko ciekawie napisana i zilustrowana, ale też bardzo potrzebna książka dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Alicja Szyguła i Jakub Głaz w przystępny sposób opowiadają, jak otaczająca nas przestrzeń może stawać się atrakcyjna i przyjazna, co stanowi o jej jakości i funkcjonalności, co powoduje, że miejsca w których mieszkamy, odpoczywamy i bawimy się mogą nabierać wartości, których wcześniej nie dostrzegaliśmy. Dowiadujemy się, w jaki sposób architekci projektujący naszą wspólną przestrzeń powinni uwzględniać potrzeby wszystkich użytkowników. Autorzy przypominają, jak ważna jest partycypacja i konsultacje społeczne - dialog, bez którego »wspólne« nie jest przecież możliwe. Pokazują potrzebę właściwego zagospodarowania przestrzeni publicznych, odczuwanych jako własne i wzmacniające społeczność, w tym uwzględnianie dobrze zaprojektowanej i wykonanej »małej architektury«, która sprawia, że w danym miejscu po prostu chce się przebywać i o nie dbać".

Wśród mieszkańców miasteczka położonego na skraju lasu Aramor krąży mrożąca krew w żyłach legenda o przerażającym wilku przechadzającym się leśnymi ścieżkami.

Czym jednakjest ta legendarna bestia? Czy to zwierzę, czy może jednak czlowiek? Jaką tajemnicę skrywa lord Josiah i czy ma ona coś wspólnego z wilkiem? Dlaczego babcia mieszka sama w leśnej chatce? I jaką rolę w tej historii odegra Red, dziewczyna w czerwonej pelerynie?

Gdy ataki się powtarzają, mieszkańcy zaczynają podejrzewać siebie nawzajem, a strach i nieufność szerzą się w okolicy. Wygląda na to, że nie będzie to bajka, która skończy się dobrze.