Zamiast obiecywać, planuje, zamiast w siebie wątpić, działa. Przed nikim się nie tłumaczy. Robi zdjęcia.

Pobudzająca wyobraźnię biograficzna opowieść o ikonie polskiej fotografii XX wieku. Zofia Chomętowska to artystka, która wymyka się schematom. Urodzona w 1902 roku na Polesiu, dorastała w bogatej, ziemiańskiej rodzinie. Bywała na salonach i włóczyła się po rozlewiskach dorzecza Prypeci. Uwielbiała samochody, miała trzech mężów, żyła szybko, ale czujnie. Dzięki nadzwyczajnej wrażliwości i odwadze, z pomocą nieodłącznej leiki stworzyła unikatową kronikę swoich czasów. Jej zdjęcia Warszawy - modernizującej się w latach 30. XX wieku i zrujnowanej w 1945 roku - weszły do kanonu światowej fotografii. Ostatnie dekady życia spędziła na emigracji w Argentynie.

Rekonstruując jej losy, Ula Ryciak buduje bliską, niemal intymną relację z bohaterka swojej biografii. Wykorzystuje napięcie między faktami a pamięcią i pozwala nam spojrzeć na artystkę tak, jak ona patrzyła na świat - przez obiektyw aparatu. Zmysłowym, wizualnym, a przy tym bardzo dynamicznym językiem przekłada estetykę fotografii na tekst i ożywia zatrzymane na kliszach kadry z życia Zofii Chomętowskiej.