W 2015 r. ukazał się pod redakcją Joanny Preizner przełomowy tom poświęcony współczesnemu kinu izraelskiemu. Po trzech latach ukazuje się właśnie jego kontynuacja. W swojej przedmowie do pierwszego tomu J. Preizner pisała: "Filmy powstałe w Izraelu i zrealizowane przez izraelskich twórców nie są znane masowej publiczności.". Sadzę, że dziś redaktorka nie napisałaby już podobnych słów. W ostatnich latach izraelskie filmy, również dzięki tamtej publikacji, są dużo bardziej znane szerokiej polskiej publiczności. Są one prezentowane na festiwalach, w kinach, pokazywane w telewizji, a latem ubiegłego roku tysiące młodych ludzi mogło obejrzeć 10 z nich na warszawskich Polach Mokotowskich. W obecnym tomie znajdziemy kilkanaście esejów i analiz, opisujących najnowsze osiągnięcia izraelskiej kinematografii, zarówno filmy fabularne, jak i dokumentalne. Autorzy poświęconych im tekstów - filmoznawcy i kulturoznawcy - przyglądają się kinu izraelskiemu z bardzo różnych perspektyw dyktowanych odmiennymi doświadczeniami naukowymi i życiowymi, poglądami, wreszcie przyjętą metodologią. Wszyscy jednak dochodzą do podobnych konkluzji, mimo różnic spotykając się w swojej sympatii dla Izraela i jego kultury.Warto sięgnąć po ich teksty - są mądre i wartościowe. I bardzo, zwłaszcza dzisiaj, potrzebne. Michał Sobelman