Prezentowana monografia koncentruje się na problematyce administracyjnoprawnych aspektów dostępu do dóbr publicznych. Zamiarem autora było wykazanie instytucji prawa dostępu do dóbr publicznych, która gwarantuje administrowanym czerpanie korzyści z przedmiotów przeznaczonych do używania na zewnątrz struktur administracyjnych, tj. dóbr w użyciu zewnętrznym. Zwrócono uwagę na tego typu dobra publiczne, które mocą przepisów prawa administracyjnego zostają przeznaczone dla zaspokojenia różnorakich potrzeb społecznych (m.in. drogi publiczne, woda publiczna, zakłady administracyjne, infrastruktura sieciowa). Tak ujmowane prawo dostępu jest według autora oparte na prawnych modelach wiążących jednostki administrowane w procesach dozwolonego korzystania z dóbr publicznych. Na podstawie analizy obowiązującego ustawodawstwa omówiono powszechny dostęp do dóbr publicznych, korzystanie szczególne, korzystanie zakładowe oraz korzystanie z infrastruktury przedsiębiorstw sieciowych. Wyodrębnione modele dostępu zostały zdefiniowane poprzez rodzaje źródeł uprawnień przewidujących używanie dóbr publicznych, tj. przepis ustawy lub indywidualna zgoda organu na dostęp, a także przez szczegółowe warunki czerpania korzyści z tych składników dobra wspólnego.

Poruszona w pracy problematyka może zainteresować pracowników naukowych, sędziów sądów administracyjnych, praktyków zajmujących się prawem administracyjnym, a także doktorantów, studentów prawa i administracji.