Jest rok 1995. Ksiądz Wacław - bohater bestsellerowej trylogii "Przypadki księdza Grosera" - jedzie rowerem przez Alpy do Rzymu na wezwanie Jana Pawła II. Wypadek w górach wrzuca go na parafię protestancką w miasteczku Judenfeld. Niespodziewanie odsłaniają się przed nim tajemnice, nie tylko przeszłości. Natrafia na historię człowieka, który w swoim życiu był esesmanem i odegrał rolę Jezusa.

Autor bestsellera o miłosierdziu "Każda dusza to inny świat" tym razem bohaterem książki uczynił księdza-pisarza. Ksiądz Groser, wierny swojemu podwójnemu powołaniu, na własnej skórze doświadcza prawdy przysłowia "Słowo napisane, nieszczęście zasiane". Akcja tej wyjątkowej powieści z kluczem rozgrywa się na tle wydarzeń, których niedawno byliśmy świadkami: ataku terrorystycznego na Nowy Jork, sprawy abpa Paetza, sporów o Radio Maryja. Powieść łamie tabu, jakim jest życie prywatne księdza; pokazuje różnorodność postaw polskiego duchowieństwa.

Jest lato 2002 r. Groser na rowerze podąża do prowansalskiego Aiguebelle, gdzie w klasztorze trapistów jest jego przyjaciel, ojciec Michał. Ksiądz - pisarz odbędzie tam "przyspieszony kurs" życia zakonnego. Jednocześnie do Polski z rocznego "wypożyczenia" do niemieckiego Kościoła wraca ks. Paweł, przyjaciel Grosera, i na powrót próbuje zakorzenić się w polskich realiach. Po pewnym czasie przyjeżdża też ks. Wacław, któremu nowy biskup powierza budowę kościoła... Siedem grzechów głównych i wszystkie inne w tej książce plenią się jak chwast, gnieżdżą w proboszczach i wikariuszach, i biskupach, zakonnicach i zakonnikach. Podobnie dzieje się w parafianach. Grzech jak kamień, jak glina, bagno, jak kompost, czarnoziem, miażdży i pochłania i złych, i dobrych, ale też wbrew sobie rodzi w nich piękne myśli, słowa i uczynki, gdyż w nich i ponad nimi jest Ktoś, kto wciąż na wszelkie sposoby mówi do każdego: "Tak cię kocham". A oni, choć najczęściej odpowiadają: "To dlaczego dopiero teraz mi to mówisz", to przecież dobrzeją, i pięknieją, człowieczeją.

Czy kapłaństwo jest pracą na cudzym polu, a jeśli tak, to czy może ona dać człowiekowi miłość, poczucie sensu? Czy ksiądz Wacław stanie pośród księży, dla których sutanna staje się pancerzem nie do udźwignięcia, a celibat niczemu nie służącym anachronizmem? Czy dręczony przeciwnościami, które fundują mu bliscy i wrogowie podda się i poszuka szczęścia w miłości do kobiety i założeniu własnego domu? "Cudze pole" to brawurowe zwieńczenie trylogii »Przypadków księdza Grosera«. Miał rację ksiądz Andrzej Luter, pisząc po »Truflach«, że jeśli Grzegorczyk utrzyma formę, to trzeci tom będzie najlepszy. Miał absolutną rację. A Grzegorczyk nie tylko formę utrzymał. Nie wiem jak on to robi, że pisze coraz lepiej i lepiej..."