Jerzy Kulczycki w polskim środowisku społecznym Londynu był znany i czynny na wielu polach. Jakiś sensus publicus był zresztą z pewnością rysem jego bardzo charakterystycznym. Reagował żywo na sygnały otoczenia i przejawiał osobisty stosunek do spraw publicznych. Nie stronił od akcji, był typem społecznika, człowieka - potocznie mówiąc - z żyłką społeczną.

Wszakże pośród tych rozmaitych zatrudnień jeden nurt działania był mu szczególnie bliski i w tym właśnie nurcie pozostawił najtrwalszy własny ślad. Stał się prawdziwie człowiekiem książki: księgarzem i wydawcą. [...] Myślę, że apogeum jego wysiłków i osiągnięć edytorskich i księgarskich przypadło na lata 1970-1990. (Czy to nie były te lata, w których blask książki emigracyjnej miał dla nas w kraju szczególny urok? Lata, w których prześcigaliśmy się, entuzjastyczni czytelnicy tych książek, w obmyślaniu skutecznej strategii i taktyki omijania cenzuralnych i celnych barier?).
Andrzej Paluchowski