Kapłony i szczeżuje to opowieść o kuchni tak dawnej, że już zapomnianej. Kapłon, czyli wykastrowany i tuczony kogut, był popularnym składnikiem potraw w pierwszej znanej nam polskiej książce kucharskiej, z kolei szczeżuje urozmaicały jadłospis najbiedniejszych.Gdy dzisiejsi szefowie kuchni prześcigają się w wymyślaniu oryginalnych przepisów, śmiało możemy sięgnąć do zapomnianej przeszłości. Bo jak pisał osiemnastowieczny historyk Jędrzej Kitowicz, tylko coś bardzo starego może wydawać się nowe. Poczytajmy zatem o oszołamiającej europejskiej karierze szczupaka po polsku, cofnijmy się do czasów, gdy pasternak nie był tylko zabawnym słówkiem, a kucharze serwowali żółtonosy i sielanki. Wreszcie - poznajmy kulinarne przemyślenia świętych Piotra i Pawła, które na długie stulecia ukształtowały nasza żywieniową wyobraźnię.Historia potraw to nieprzebrana skarbnica wiedzy o świecie, przekazywana z pokolenia na pokolenie. Niemal w każdym daniu można znaleźć garstkę wiedzy o przyrodzie i medycynie, czubatą łyżkę antropologii i kultury, szczyptę wydarzeń historycznych. I wyrazisty posmak religii, niepodzielnie regulującej zasady odżywiania i postu.Autorzy Kapłonów i szczeżui to wytrawni znawcy historii zmieniających się smaków i świetni popularyzatorzy wiedzy o dawnej kuchni, a ich książka to idealny przepis ku pokrzepieniu nie tylko żołądka, ale przede wszystkim umysłu.
UWAGI:
Bibliografia na stronach [325]-331. Oznaczenia odpowiedzialności: Jarosław Dumanowski, Magdalena Kasprzyk-Chevriaux.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Kto nie jadł z patelni sąsiada, niewiele o nim wie. Docierając do niezliczonych miejsc, osad, wiosek, przysiółków, metropolii, miałem okazję - ale i konieczność obcować z wieloma niezwykłymi potrawami. Nieraz przyszło mi łamać żywieniowe tabu wszczepione nam przez europejską kulturę. To się je, tamtego nigdy w życiu, to wspaniałe, tamto obrzydliwe. Iluż ludzi robi takie uwagi, przyjmując je za pewnik i nie czyniąc nigdy kroku w stronę wniknięcia w tradycję odwiedzanych grup etnicznych? Ideą tej książki jest ukazanie czytelnikowi nieskończonej różnorodności kulinarnej ludzi mieszkających pod każdą szerokością geograficzną, od najdalszych, odległych nie tylko w przestrzeni, ale i w czasie (kulturowo) plemion dżungli amazońskiej aż po bliskich nam Słowian zamieszkujących Syberię.
Meshi : kulinarny przewodnik po kulturze Japonii Tytuł oryginału: "Meshi : a personal history of Japanese food,". "Kulinarny przewodnik po kulturze Japonii "
W Japonii jedzenie jest czymś więcej niż tylko jedzeniem.
Tytułowe meshi to gotowany ryż - najjaśniejsza gwiazda japońskiej kuchni, która wskazuje drogę wszystkim przyrządzającym azjatyckie potrawy.
Już w czasach starożytnych Japonia zyskała przydomek Mizuho no Kuni, czyli Kraina Obfitych Kłosów Ryżu, a słów na określenie tego zboża jest w języku japońskim więcej niż na określenie miłości.
Japoński rok dzieli się nad 24 sekki, czyli sezony. Bowiem, jak mawiają Japończycy, 何事にも旬がある - wszystko ma swoją porę. Każde sekki przynosi nowe smaki, a nawet nową zastawę. Zasady korzystania z motywów sezonowych są ściśle przestrzegane: kimona w liście klonu nie nosi się wiosną, klusek mochi nie serwuje się na talerzu w hortensje ani nie spożywa latem, a zimą nie do pomyślenia jest podanie dania z makaronem sōmen w przezroczystej misce!
Brzmi skomplikowanie? Nie szkodzi! Autorka zebrała 54 tradycyjne przepisy - między innymi na tonjiru albo nasu dengaku - i opatrzyła je wspomnieniami i opowieściami, dzięki którym możemy poznać ten wyspiarski kraj od kuchni i zrozumieć, jak Japończycy myślą o gotowaniu i ucztowaniu. Meshi to opowiedziana z subtelnym wdziękiem smakowita podróż przez kulturę i rytuały, która na długo pozostanie w twojej pamięci.
Uroczysta kolacja w restauracji, niedzielne śniadanie z rodziną, obiad w szkolnej stołówce - nieważne, przy jakim stole się siedzi, zasady savoir-vivre’u obowiązują zawsze. Tylko dzieci nie zawsze o tym wiedzą.Żeby pomóc im zrozumieć, dlaczego myje się dłonie przed posiłkiem, nie trzyma łokci na blacie, a tylko niektóre potrawy je palcami, trzeba się wykazać nie lada cierpliwością albo. powierzyć to zadanie specjaliście. Irma Kalniņa zrozumiale i z wdziękiem opowiada o dobrych manierach przy stole, wyjaśnia, dlaczego są one ważne, i pokazuje, że mogą się przydać także w innych, niezwiązanych z jedzeniem sytuacjach.Irma Kalniņa jest uznaną międzynarodową ekspertką w dziedzinie komunikacji i etykiety biznesowej. Odebrane w dzieciństwie dobre wychowanie miało kluczowe znaczenie w dorosłym życiu autorki, dało jej poczucie swobody i pewności siebie w najróżniejszych sytuacjach - zarówno podczas rodzinnych obiadów, jak i na oficjalnych bankietach dyplomatycznych organizowanych w stolicach państw na całym świecie.
Katarzyna Lengren, Jerzy Bralczyk i Jacek Wasilewski zapraszają czytelników do rozmowy przy stole. Książka zawiera ciekawe, a zarazem humorystyczne rozważania w formie dialogu o szeroko pojętej kulturze biesiadowania i stołowania się.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Jerzy Bralczyk, Katarzyna Lengren, Jacek Wasilewski ; zilustrował Lech Majewski.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Co Kebabcia robi w kapciach? Czemu wok przyciąga wzrok? Gdzie gotuje się w tażinie? Z czego kuchnia włoska słynie? Gdzie króluje szakalaka? Przeczytajcie w "Rymosmakach"!
Smakowity zbiór zabawnych wierszyków o kulinarnych przygodach mieszkańców różnych krajów świata.
Przewodnik kulinarny uhonorowany prestiżową nagrodą Premio Bancarella della Cucina!
Dziewiętnaście regionów Włoch i ich przysmaki w jednej książce!
Fantastyczna podróż do skąpanej w słońcu Italii, kraju, w którym kuchnię podniesiono do rangi sztuki.
Kraju, który nam, zwykłym zjadaczom chleba, nieodparcie kojarzy się ze spaghetti i pizzą.
Autorka, rozkochana we Włoszech Rosjanka, mieszkająca tam od dwudziestu lat, ze znawstwem i lekkością prowadzi nas przez dziewiętnaście głównych regionów kraju - od Friulii i Górnej Adygi na północy, po Kalabrię i Sycylię na południu - przybliżając nam właściwe dla każdego obszaru potrawy, ale też kulturę i obyczaje.
Opatrzona wstępem Umberta Eco książka jest barwną mozaiką, która pozwala przeniknąć ducha Italii.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 580-597. Oznaczenia odpowiedzialności: Elena Kostioukovitch ; przedmowa Umberto Eco ; z włoskiego przełożył Jan Jackowicz.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
