Doktor Pietro Bartolo wcale nie przypomina anioła. Na lekarza też nie wygląda. Kanciasta sylwetka, twarz o grubych rysach, mocne, spracowane dłonie. Ale kto powiedział, że aniołowie nie mogą pojawiać się na ziemi pod postacią rybaków z wyspy Lampedusa, z których wywodzi się ród Bartolów? A wszyscy, którzy mieli szczęście poznać doktora Pietro, nie mają wątpliwości, że jest aniołem.

Od ponad dwudziestu już lat przyjeżdża tu, by udzielić pierwszej pomocy ocalałym - według jego własnych rachunków jest ich już co najmniej ćwierć miliona - lub orzec zgon tych, którzy ostatniego etapu tułaczki nie przeżyli. O sobie mówi zaś, że w swoim sześćdziesięcioletnim życiu widział zbyt wiele śmierci i cierpienia. Więcej niż człowiek widzieć powinien.

Ale historia o doktorze Bartolo to także opowieść o nas samych i dzisiejszym świecie, pogubionym i przerażonym, a jeszcze tak niedawno sytym i pewnym siebie, i swojego jutra. Jest to przypowieść o bezdennej i wciąż się pogłębiającej przepaści między bogatymi i nędzarzami, i niemożliwej do powstrzymania współczesnej wędrówce ludów, będącej wyzwaniem i próbą.

Książka "Lekarz z Lampedusy" to opowieść o tym, że człowiek ma prawo się bać, ale ma też obowiązek widzieć w drugim człowieka. Dopiero to tak naprawdę czyni nas ludźmi.
[Wojciech Jagielski]