SPIS TREŚCI: Pokaż spis treści >>- Wprowadzenie
- Wykaz skrótów
- CZĘŚĆ I. WIEKI X–XV. ŚREDNIOWIECZE I PRERENESANS
- 1. Półwysep Iberyjski do końca XIV wieku. Chrześcijanie, Maurowie i żydzi
- 1.1. Pierwsze ślady piśmiennictwa romańskiego na Półwyspie Iberyjskim
- 1.2. Najazd muzułmański na chrześcijańskie Królestwo Wizygotów
- 1.3. Al-Andalus. Kalifat kordobański i taifaty
- 1.4. Chrześcijańska rekonkwista
- 2. Liryka tradycyjna na Półwyspie Iberyjskim
- 2.1. Andaluzyjska chardża (hiszp. jarcha)
- 2.2. Galisyjska cantiga de amigo (pieśń kochanka)
- 2.3. Tradycyjna liryka kastylijska – villancico i zéjel
- 3. Hiszpańska epika średniowieczna – cantar de gesta, czyli pieśń o rycerskich czynach
- 3.1. Trzy cykle hiszpańskiej epiki rycerskiej – Fernán González, Karol Wielki, Cyd
- 3.2. Cantar de mio Cid (Pieśń o Cydzie)
- 4. Teatr w średniowiecznej Hiszpanii
- 4.1. Auto de los Reyes Magos – misterium na dzień Objawienia Pańskiego
- 4.2. Dramat liturgiczny na terenie Kastylii
- 5. Mester de clerecía – uczona poezja klerków (XIII–XIV w.)
- 5.1. Libro de Alexandre i Libro de Apolonio oraz debaty
- 5.2. Gonzalo de Berceo, czyli o cudach Matki Boskiej i hiszpańskich świętych pustelnikach
- 5.3. Libro de buen amor Juana Ruiza, archiprezbitera z Hity, i poezja uczona XIV w.
- 6. Rozkwit prozy w wiekach XIII i XIV
- 6.1. Alfons X Mądry i jego królewskie skryptorium
- 6.2. Proza sapiencjalna (pouczająca)
- 6.3. Don Juan Manuel i jego Libro del conde Lucanor
- 6.4. Początki romansu rycerskiego
- 6.5. Libro del caballero Zifar
- 7. Romancero – ekspansja hiszpańskiej „pieśni gminnej”
- 8. Kultura późnego średniowiecza i prerenesansu na Półwyspie Iberyjskim: translatio imperii i translatio studii
- 9. Dworska poezja Kastylii
- 9.1. I?igo López de Mendoza, markiz de Santillana
- 9.2. Juan de Mena i Laberinto de Fortuna
- 9.3. Jorge Manrique i Coplas a la muerte de su padre
- 10. Twórczość dramatyczna w XV wieku. Przedstawienia misteryjne i dworskie eklogi
- 11. Rozwój prozy hiszpańskiej w XV wieku
- 11.1. Pisarstwo historiograficzne: kroniki, pamiętniki i biografie
- 11.2. Pisarstwo podróżnicze
- 11.3. Pedro del Corral – autor kroniki czy romansu pseudohistorycznego?
- 11.4. Amadís de Gaula i romans rycerski
- 11.5. Hiszpański romans sentymentalny. Juan Rodríguez del Padrón, Diego de San Pedro i Juan de Flores
- 11.6. Literatura w obronie kobiet
- 11.7. Alfonso Martínez de Toledo i jego Corbacho
- 12. La Celestina Fernanda de Rojas
- CZĘŚĆ II. WIEK ZŁOTY – SIGLO DE ORO. RENESANS I BAROK (XVI–XVII WIEK)
- 1. Hiszpania pod rządami Habsburgów (1516–1700)
- 2. Renesans. Klimat intelektualny w szesnastowiecznej Hiszpanii
- 2.1. Rozkwit humanizmu. Uniwersytet w Alcalá de Henares
- 2.2. Oddziaływanie Erazma z Rotterdamu
- 2.3. Humanizm erazmiański na gruncie hiszpańskim. Bracia Alfonso i Juan de Valdés
- 2.4. Premática sobre la impresión y libros (1558) i pierwsza lista ksiąg zakazanych (1559)
- 2.5. Juan Huarte de San Juan i jego naukowe studium Examen de ingenios para las ciencias (1575)
- 3. Kroniki i relacje. Odkrycie Ameryki
- 3.1. Pierwsze opisy Nowego Świata
- 3.2. Fray Bartolomé de las Casas – obrońca Indian
- 3.3. Bernal Díaz del Castillo – „prawdziwa historia” podboju Meksyku
- 4. Hiszpańska proza renesansowa
- 4.1. Książki w dobie upowszechniającego się druku
- 4.2. Piśmiennictwo o charakterze edukacyjnym i popularyzatorskim
- 4.3. Fray Antonio de Guevara – między beletrystyką a literaturą pouczającą
- 4.4. Lazarillo de Tormes i początek romansu łotrzykowskiego (pikarejskiego)
- 4.5. Diana Jorgego de Montemayor i romans pastoralny
- 4.6. Abencerraje y la hermosa Jarifa i romans mauretański (novela morsisca)
- 5. Poezja liryczna i epicka w hiszpańskim renesansie
- 5.1. Cancionero general i drukowane zbiory romanc
- 5.2. Pliegos de cordel, czyli „literatura [sprzedawana] z postronka”
- 5.3. Przekaz rękopiśmienny utworów lirycznych
- 5.4. Wpływ włoski na hiszpańską poezję doby renesansu
- 5.5. Juan Boscán
- 5.6. Garcilaso de la Vega
- 5.7. Debata nad kształtem poezji hiszpańskiej. Poezja italianizująca i poezja kastylijska
- 5.8. Fernando de Herrera
- 5.9. Francisco de Aldana
- 5.10. Fray Luis de León – poeta i teolog
- 5.11. Poezja epicka
- 6. Literatura religijna w szesnastowiecznej Hiszpanii
- 6.1. Przewodniki życia duchowego
- 6.2. Święty Ignacy Loyola – Towarzystwo Jezusowe i Ćwiczenia duchowne
- 6.3. Fray Luis de Granada – autor Przewodnika grzesznych ludzi
- 6.4. Mistycyzm na gruncie hiszpańskim – św. Teresa od Jezusa (Santa Teresa de Jesús)
- 6.5. Mistycyzm na gruncie hiszpańskim – św. Jan od Krzyża (San Juan de la Cruz)
- 7. Teatr i dramat w Hiszpanii w XVI wieku
- 7.1. Miejsce teatru w życiu społecznym i religijnym Hiszpanii XVI wieku
- 7.2. Gil Vicente – Portugalczyk piszący po hiszpańsku
- 7.3. Bartolomé de Torres Naharro – hiszpański dramaturg w papieskim Rzymie
- 7.4. Códice de autos viejos i teatr religijny w szesnastowiecznej Hiszpanii
- 7.5. Lope de Rueda i początki teatru zawodowego
- 7.6. Tragedia i tragediopisarze. Teoria i praktyka
- 7.7. Miguel de Cervantes i Juan de la Cueva
- 8. Miguel de Cervantes – twórca przełomu XVI i XVII wieku
- 8.1. Pisarski debiut – Galatea (1585)
- 8.2. El ingenioso hidalgo don Quijote de la Mancha (1605)
- 8.3. Segunda parte del ingenioso caballero don Quijote de la Mancha (1615)
- 8.4. Recepcja Don Kichota
- 8.5. Novelas ejemplares (1613)
- 8.6. Trabajos de Persiles y Sigismunda (1617)
- 9. Barok. Klimat intelektualny w Hiszpanii w pierwszych dekadach XVII wieku
- 9.1. Neostoicyzm chrześcijański i pojęcie desenga?o
- 9.2. Humanizm jezuicki
- 9.3. Aemulatio – twórcze współzawodnictwo
- 10. Lope de Vega – poeta i dramaturg
- 10.1. Życie i twórczość poety
- 10.2. Twórczość religijna i dylematy Lopego de Vega, kapłana
- 10.3. Twórczość dramatyczna
- 10.3.1. Lo fingido verdadero – sztuka o św. Genezjuszu i o teatrze
- 10.3.2. Comedias villanescas – dramaty o tematyce plebejskiej
- 10.3.3. Ludowe romance w hiszpańskim dramacie – El caballero de Olmedo
- 10.3.4. Komedie miejskie – przebrania, płaszcz i szpada, intrygujące kobiety
- 10.3.5. El perro del hortelano – komedia miłosnej intrygi
- 10.3.6. El castigo sin venganza – hiszpańska tragedia honoru
- 10.4. Dramaturdzy z kręgu Lopego de Vega
- 10.4.1. Guillén de Castro i dramaty o Cydzie
- 10.4.2. Antonio Mira de Amescua
- 10.4.3. Luis Vélez de Guevara
- 10.4.4. Juan Ruiz de Alarcón – Meksykanin na hiszpańskim dworze
- 10.4.5. Tirso de Molina – zakonnik i dramaturg
- 11. Luis de Góngora i poezja hiszpańskiego baroku
- 11.1. Formy transmisji kompozycji pisanych wierszem w XVII wieku
- 11.2. Don Luis de Góngora y Argote i gongoryzm
- 11.3. Naśladowcy i kontynuatorzy
- 12. Francisco de Quevedo – dworzanin i polityk, satyryk i liryk, barokowy konceptysta
- 12.1. Twórczość satyryczna
- 12.2. La vida del Buscón i Sue?os – groteska w służbie moralizującego przesłania
- 12.3. Quevedo o Góngorze i przeciw kultyzmowi
- 12.4. Quevedo i neostoicyzm chrześcijański
- 12.5. Twórczość liryczna Queveda
- 13. Hiszpańska proza XVII wieku
- 13.1. Mateo Alemán i jego Guzmán de Alfarache
- 13.2. Pícaros i pícaras
- 13.3. Estebanillo González i przygody pícara w Polsce
- 13.4. Diego de Saavedra Fajardo. Literatura i polityka w dobie wojny trzydziestoletniej
- 13.5. Baltasar Gracián TJ
- 13.5.1. Twórczość moralizatorska
- 13.5.2. Agudeza y arte de ingenio – wykładnia barokowego konceptyzmu
- 13.5.3. El Criticón – powieść alegoryczna
- 14. Pedro Calderón de la Barca – dramaturg w wielkim teatrze świata i historii
- 14.1. Calderón i Lope de Vega
- 14.2. Hiszpańska comedia w druku na przykładzie Calderóna
- 14.3. La vida es sue?o (ok. 1628–1629) – hiszpański dramat barokowy o polskim księciu
- 14.4. El príncipe constante (1629) Pedra Calderóna de la Barca i Książę Niezłomny (1844) Juliusza Słowackiego
- 14.5. Postacie kobiece w hiszpańskiej comedia – córki, siostry, panny, wdowy, żony i kochanki
- 14.6. El Alcalde de Zalamea i jego recepcja w Polsce
- 14.7. Calderón twórcą dworskich widowisk o tematyce mitologicznej
- 14.8. Auto sacramental – kontrreformacyjne spełnienie chrześcijańskiego synkretyzmu
- 14.9. Epigoni Calderóna i romantyczna apoteoza Calderonowskiej dramaturgii
- CZĘŚĆ III. WIEK XVIII. OŚWIECENIE I NEOKLASYCYZM
- 1. Siglo de las Luces, czyli „Wiek Światła”. Hiszpania w XVIII wieku
- 1.1. Wojna sukcesyjna i panowanie Filipa V Burbona na tronie hiszpańskim
- 1.2. Biblioteka Królewska i Królewskie Akademie
- 1.3. Karol III – oświecony despotyzm w Hiszpanii
- 1.4. Sociedades Económicas de los Amigos del País
- 1.5. Tragiczny koniec oświeconej Hiszpanii
- 1.6. Świadek epoki – Francisco de Goya y Lucientes
- 2. Rozwój prozy w osiemnastowiecznej Hiszpanii
- 2.1. Pierwsza połowa XVIII wieku: novatores i ich oponenci
- 2.2. Diego de Torres Villarroel – autor o samym sobie
- 2.3. Benito Jerónimo de Feijoo – prekursor hiszpańskiego eseju
- 2.4. Ignacio de Luzán – wczesny hiszpański neoklasyk
- 2.5. Druga połowa XVIII wieku i rozkwit idei oświeceniowych
- 2.6. Historia del famoso predicador Fray Gerundio de Campazas, alias Zotes ojca José Francisca de Isla i hiszpańska proza fabularna XVIII wieku
- 2.7. Pedro Montengón – naśladowca Rousseau
- 2.8. José Cadalso – Noches lúgubres i Cartas marruecas
- 2.9. Gaspar Melchor de Jovellanos
- 2.10. Prasa
- 2.10.1. Francisco Mariano Nipho – pierwszy hiszpański dziennikarz
- 2.10.2. „El Pensador” i „El Censor” – periodyki w służbie idei oświeceniowych
- 3. Poezja hiszpańska w XVIII wieku
- 3.1. Tertulia, czyli hiszpański salon literacki
- 3.2. Przełom neoklasyczny w poezji – klasyczna poetyka wobec tradycji
- 3.3. Nicolás Fernández de Moratín – łowy, lupanary i tauromachia
- 3.4. Libertynizm w osiemnastowiecznej Hiszpanii
- 3.5. Bajka w oświeconej Hiszpanii – Félix María de Samaniego i Tomás Iriarte
- 3.6. Krąg poetycki José Cadalsa – Juan Meléndez Valdés i inni
- 4. Twórczość dramatyczna w XVIII wieku
- 4.1. Teatr w osiemnastowiecznej Hiszpanii – od corralu do coliseo
- 4.2. Dramaturgia pierwszej połowy XVIII wieku – komedia z „figurą”, magia i militaria
- 4.3. Dramaturdzy wobec działań reformatorskich – tragedia i komedia neoklasyczna
- 4.3.1. Vicente García de la Huerta i tragedia Raquel
- 4.3.2. Komedie neoklasyczne, czyli „regulowane”
- 4.3.3. Leandro Fernández de Moratín – teatr w teatrze w służbie reformy teatru
- 4.3.4. Gaspar Melchor de Jovellanos – odpowiedzialność procesowa jako temat komedii łzawej
- 4.4. Ramón de la Cruz i sainete
- 4.5. Teatr hiszpański na przełomie XVIII i XIX wieku
- CZĘŚĆ IV. WIEK XIX. ROMANTYZM I REALIZM
- 1. Hiszpania w XIX wieku. Od wojny o niepodległość (1808–1814) po utratę kolonii (1898)
- 2. Romantyzm. Polemiki wokół hiszpańskiego romantyzmu. Polemiki romantyczne
- 2.1. Polemiki romantyczne
- 2.2. Przełom romantyczny – liberałowie na emigracji
- 2.3. Powrót liberałów do kraju
- 3. Dramat romantyczny w hiszpańskim teatrze pierwszej połowy XIX wieku
- 3.1. Juan Grimaldi i teatry w Madrycie
- 3.2. Francisco Martínez de la Rosa i La conjuración de Venecia. A?o 1310 (1834)
- 3.3. Książę de Rivas (Ángel de Saavedra) i Don Álvaro o la fuerza del sino (1835)
- 3.4. Antonio García Gutiérrez i El trovador (1836)
- 3.5. Juan Eugenio Hartzenbusch i dramat o tematyce historycznej
- 3.6. José Zorrilla i Don Juan Tenorio (1844)
- 3.7. Repertuar komediowy – Manuel Bretón de los Herreros i Ventura de la Vega
- 4. Publicystyka i kostumbryzm w prozie hiszpańskiej pierwszej połowy XIX wieku. Mariano José de Larra i inni
- 4.1. Mariano José de Larra – dziennikarz, dramaturg, pisarz, romantyk
- 4.2. Rozkwit hiszpańskiego pisarstwa rodzajowego
- 4.2.1. Ramón Mesonero Romanos i Panorama matritense (1835–1838)
- 4.2.2. Serafín Estebánez Calderón i koloryt rodzajowy Andaluzji
- 5. José de Espronceda i poezja romantyczna w Hiszpanii
- 5.1. Poeta – romantyczny buntownik
- 5.2. Twórczość poetycka Esproncedy
- 6. Rozwój prozy fabularnej przed 1868 rokiem
- 6.1. Nowe formy dystrybucji książek – novela por entregas i folletín
- 6.2. Powieść historyczna
- 6.3. Wenceslao Ayguals de Izco
- 6.4. Cecilia Böhl de Faber (Fernán Caballero) i postromantyczna proza obyczajowa
- 7. Poezja postromantyczna. Poeci drugiej połowy XIX wieku
- 7.1. Gustavo Adolfo Bécquer
- 7.2. Rosalía de Castro
- 7.3. Gaspar Nú?ez de Arce – patos deklamatora
- 7.4. Ramón de Campoamor – doloras i humoradas
- 8. Rozwój prozy fabularnej po 1868 roku – regionalizm, realizm, naturalizm
- 8.1. Krauzyzm i krauzopozytywizm – Julián Sanz del Río i Francisco Giner de los Ríos
- 8.2. Marcelino Menéndez Pelayo – twórca hiszpańskiej szkoły filologicznej
- 8.3. Pedro Antonio de Alarcón i postromantyczny eklektyzm
- 8.4. José María de Pereda i tradycyjny regionalizm
- 8.5. Juan Valera – dyplomata i pisarz
- 8.6. Benito Pérez Galdós i hiszpańska proza realistyczna
- 8.6.1. Episodios nacionales i kreowanie świadomości historycznej
- 8.6.2. Powieści tendencyjne
- 8.6.3. Powieści madryckie
- 8.7. Leopoldo Alas (Clarín) i La regenta (1884)
- 8.8. Emilia Pardo Bazán – hiszpański wariant naturalizmu
- 8.9. Recepcja prozy hiszpańskiej w Polsce
- 9. Twórczość dramatyczna drugiej połowy XIX wieku
- 9.1. Adelardo López de Ayala i Manuel Tamayo y Baus – mistrzowie komedii wysokiej
- 9.2. José de Echegaray i dramat mieszczański
- 9.3. Benito Pérez Galdós i tematyka społeczna w dramacie hiszpańskim końca XIX wieku .
- 9.4. Zarzuela mniejsza i género chico
- CZĘŚĆ V. WIEK SREBRNY – EDAD DE PLATA (1898–1936)
- 1. Hiszpania w pierwszych dekadach XX wieku
- 1.1. Między klęską roku 1898 a wybuchem wojny domowej (1936)
- 1.2. Nowe instytucje i inicjatywy naukowe i pedagogiczne
- 1.3. Między modernizmem a awangardą – Edad de Plata
- 2. Hiszpania jako problem – pisarze Pokolenia 1898
- 2.1. Joaquín Costa i regeneracjonizm
- 2.2. Hiszpańskie idearium – Ángel Ganivet i Miguel de Unamuno
- 2.3. Azorín – pokoleniowa wspólnota przeżyć egzystencjalnych i kulturowych
- 2.4. Pío Baroja – indywidualista i nihilista
- 2.5. Ramiro de Maeztu – w drodze ku „innej Hiszpanii”
- 3. Miguel de Unamuno – poszukiwacz sprzeczności
- 3.1. Początki twórczości – Paz en guerra (1897) i En torno al casticismo (1902)
- 3.2. Unamuno – poeta
- 3.3. Unamuno – filozof i myśliciel
- 3.4. Unamuno – powieściopisarz
- 3.5. Unamuno w teatrze
- 4. Od przełomu modernistycznego w liryce do czystej poezji – Rubén Darío, Antonio Machado, Juan Ramón Jiménez
- 4.1. Rubén Darío – przełom modernistyczny w poezji hispanoamerykańskiej i hiszpańskiej .
- 4.2. Poeci hiszpańskiego modernizmu
- 4.3. Manuel Machado – od poezji modernistycznej do „półpoezji”
- 4.4. Antonio Machado, Abel Martín i Juan de Mairena
- 4.5. Juan Ramón Jiménez – od modernistycznych nenufarów ku poezji czystej
- 5. Ramón del Valle-Inclán – „syn marnotrawny Pokolenia 1898”
- 5.1. Esperpento
- 5.2. Związki Valle-Inclána z teatrem
- 5.3. Esperpento w twórczości powieściowej – Tirano Banderas (1926) i Ruedo ibérico (1927–1928)
- 5.4. Recepcja twórczości Valle-Inclána
- 6. Pokolenie 1914 – sztuka i literatura wobec wyzwań współczesności
- 6.1. José Ortega y Gasset – filozof, krytyk, wydawca
- 6.2. Ramón Pérez de Ayala – od powieści realistycznej o wątkach autobiograficznych ku awangardowym eksperymentom
- 6.3. Lewantyński prozaik Gabriel Miró i jego literacki sobowtór Sigüenza
- 7. Pierwsza hiszpańska awangarda
- 7.1. Ramón Gómez de la Serna
- 7.2. Ultra i kreacjonizm
- 8. Pokolenie 1927. Między tradycją a awangardą
- 8.1. Pedro Salinas
- 8.2. Jorge Guillén
- 8.3. Gerardo Diego
- 8.4. Dámaso Alonso
- 8.5. Federico García Lorca – liryk i „poeta dramatyczny”
- 8.5.1. Początki twórczości
- 8.5.2. Romancero gitano
- 8.5.3. Poeta w Nowym Jorku i Hawanie (1929–1930)
- 8.5.4. Poeta dramatyczny (1930–1936)
- 8.5.5. Bodas de sangre (1933) i Yerma (1934)
- 8.5.6. Teatr niemożliwy
- 8.6. Vicente Aleixandre
- 8.7. Rafael Alberti
- 8.8. Luis Cernuda
- 8.9. Manuel Altolaguirre i Emilio Prados
- 9. Teatr w Hiszpanii przed 1936 rokiem
- 9.1. Jacinto Benavente i dramat obyczajowy pierwszej połowy XX wieku
- 9.2. Repertuar komediowy – comedia rosa, tragedia grotesca, astracán
- 9.3. Poetycki dramat historyczny
- 9.4. W poszukiwaniu nowej dramaturgii – jej twórcy i promotorzy w teatrze
- 9.5. Gregorio Martínez Sierra i María de la O Lejárraga
- 9.6. Jacinto Grau i El se?or de Pigmalión
- 9.7. Cipriano de Rivas Cherif
- 9.8. Działalność teatralna w okresie Drugiej Republiki
- CZĘŚĆ VI. POWOJNIE I WSPÓŁCZESNOŚĆ. OD WOJNY DOMOWEJ PO PIERWSZĄ DEKADĘ XXI WIEKU (1936–2013)
- 1. Hiszpania i Hiszpanie w latach 1936–1975
- 1.1. Wojna domowa (1936–1939). Konflikt „dwóch Hiszpanii”
- 1.2. Zwyciężeni i zwycięzcy (vencidos y vencedores). Hiszpańskie powojnie (1939–1975)
- 1.3. Hiszpańscy intelektualiści na emigracji
- 2. Literatura republikańskiego wychodźstwa
- 2.1. Poeci emigranci
- 2.2. Proza emigracyjna
- 2.2.1. Ramón José Sender
- 2.2.2. Max Aub – powieściopisarz i dramaturg
- 2.2.3. Francisco Ayala – pisarz i socjolog
- 3. Proza hiszpańska do 1975 roku
- 3.1. Camilo José Cela – od tremendyzmu do Nagrody Nobla
- 3.2. Kobiety piszą – Carmen Laforet i Ana María Matute
- 3.3. Proza realizmu krytycznego – bracia Juan i Luis Goytisolo oraz Rafael Sánchez Ferlosio
- 3.4. Luis Martín-Santos i Tiempo de silencio
- 3.5. Miguel Delibes i konfrontacja dwóch Hiszpanii
- 3.6. Proza dysydentów – Juan i Luis Goytisolo
- 3.7. Juan Benet i proza „w wielkim stylu”
- 3.8. Juan Marsé – pisarz z dzielnicy robotniczej
- 4. Poezja hiszpańska do 1975 roku
- 4.1. „Escorial”, „Garcilaso” i „Espada?a”: poesía arraigada i poesía desarraigada
- 4.2. „Cántico”, postistas, Juan Eduardo Cirlot, Miguel de Labordeta – poezja estetyzująca i eksperymentalna
- 4.3. Antología consultada de poesía espa?ola (1952) i poezja społecznie zaangażowana
- 4.4. Pokolenie lat pięćdziesiątych – poezja „korelatem myśli”
- 4.5. Novísimos i poezja przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych
- 5. Teatr i dramaturgia hiszpańska do 1975 roku
- 5.1. Funkcjonowanie teatru we frankistowskiej Hiszpanii. Repertuar
- 5.2. Miguel Mihura i absurdalny komizm Tres sombreros de copa
- 5.3. Antonio Buero Vallejo i odrodzenie dramatu w powojennej Hiszpanii
- 5.4. Alfonso Sastre – teatr społecznie zaangażowany
- 5.5. Lauro Olmo, José Martín Recuerda i inni młodsi przedstawiciele pokolenia realistów
- 5.6. Nowy teatr hiszpański – Luis Riaza, José Ruibal, Miguel Romero Esteo i inni
- 5.7. Fernando Arrabal – hiszpański dramaturg w Paryżu
- 5.8. Francisco Nieva i teatr szalony
- 6. Hiszpania po 1975 roku. Główne tendencje w literaturze lat 1975–2013
- 6.1. Movida madrile?a
- 6.2. Legitymizacja dyskursów mniejszości
- 6.3. Języki mniejszości i literatura
- 6.4. Mass media i promocja kultury
- 7. Proza po 1975 roku – wielopokoleniowość i postmodernizm
- 7.1. Radość zmyślenia i eklektyczna proza light
- 7.2. Madryt i Barcelona w powieści
- 7.3. Autobiografie i autofikcje. Metafikcje. Powieści o pisaniu powieści
- 7.3.1. Javier Marías
- 7.3.2. Antonio Mu?oz Molina
- 7.4. Pamięć o wojnie domowej: Trapiello, Cercas, Baulenas i inni
- 8. Poezja po 1975 roku
- 8.1. Poezja i poeci w okresie transformacji (1975–1982)
- 8.2. Postnovísimos (1986) i poezja ostatnich trzech dekad
- 9. Teatr i dramat w Hiszpanii po 1975 roku
- 9.1. Spadkobiercy awangardy i odnowiciele teatru
- 9.2. Kobiety piszą dramaty
- 9.3. Pokolenie Bradomínów – koniec lat osiemdziesiątych
- 9.4. Nowa dramaturgia katalońska
- 9.5. Juan Mayorga – nowa dramaturgia hiszpańska
- 9.6. Postdramatyczna postawangarda teatralna – Rodrigo García i Angélica Liddell
- Zamiast podsumowania – literatura hiszpańska w epoce globalizacji
- Bibliografia
- Indeks osób i postaci literackich
- Tablice chronologiczne
-
|