Przez wiele lat prowadziłam zajęcia korekcyjno-wyrównawcze z dziećmi nieświadoma istnienia zasad, które zostały tu ujęte w sześć punktów. Starałam się realizować je intuicyjnie. Opracowując wykłady dla studentów filologii polskiej, dotarłam do literatury z zakresu metodyki zajęć korekcyjno-wyrównawczych i przyjrzałam się teorii. Dzisiaj wiem, że rola intuicji w nauczaniu, choć niemierzalna przy użyciu narzędzi naukowych, jest ważna, lecz na pewno nie jest najważniejsza. Jeżeli nasze działania mają mieć naukowy charakter bądź do metod naukowej oceny zjawisk się odwoływać, jak ma to miejsce w dydaktyce przedmiotowej, powinniśmy działania intuicyjne starać się wielokrotnie konfrontować z naukowym zapleczem interesującej nas dziedziny. Jest to szczególnie ważne dla tych nauczycieli, którzy wynikami swoich doświadczeń pragną dzielić się z innymi nauczycielami, a przy tym uniknąć wyważania otwartych drzwi, czyli odkrywania prawd, które dawno już zostały odkryte.