Drugi tom korespondencji S. I. Witkiewicza z żoną zawiera 320 listów, kartek, pocztówek i telegramów z lat 1928-1931. To niezwykły zapis codziennego życia Witkacego. Z końcem 1928 roku wraz z matką przenosi się do zakopiańskiej willi Olma, należącej do doktorstwa Białynickich-Birula. Właśnie tam odbywają się orgie, czyli kontrolowane eksperymenty z peyotlem i meskaliną Mercka. Plotka o wybrykach Witkacego szybko roznosi się po Zakopanem; dla wielu mieszkańców jest on alkoholikiem, narkomanem, błaznem nakładającym maski, wódczanym demonem, rozpustnikiem. Nie trzeba już dzisiaj przekonywać, jak bardzo powierzchowne i płytkie były oceny karmiących się legendą Witkacego. Prezentowane Listy do żony stanowią na to jeden z wielu dowodów. Wyziera z nich człowiek trapiony rozmaitymi chorobami, człowiek walczący z nałogiem palenia papierosów. Wyziera z nich artysta borykający się z poważnymi kłopotami materialnymi, z trudem, przez wiele miesięcy poprawiający Nienasycenie, co i rusz ponawiający próby rozpoczęcia Nowego Życia na Wielką Skalę. Wyziera z nich wreszcie mąż wdający się w liczne romanse, także w trwały związek z Czesławą Oknińską. Bardzo utrudniało to Witkacemu dobre relacje z żoną, a jednak wciąż zapewniał ją o swojej miłości. Wszystkie listy zostały opatrzone szczegółowymi przypisami.