W kwietniu 1982 roku Wade Davis otwiera kopertę. Wyciąga z niej bilet lotniczy na Haiti i wyblakłą fotografię przedstawiającą rolnika. To Clairvius Narcisse, człowiek-zombie, pogrzebany wlatach sześćdziesiątych, lecz na powrót żyjący w haitańskiej społeczności. Antropolog wyrusza na Haiti, by rozpocząć naukowe śledztwo, którego celem jest odkrycie toksyny zmieniającej człowieka w zombie. Po zagłębieniu się w kulturę vodoun, będącą haitańską odmianą voodoo, i doświadczeniu mistycznych obrzędów wpada na trop dwóch trucizn. Pierwsza wywołuje stan zbliżony do śmierci klinicznej, druga odwraca ten proces, jednak trwale uszkadza mózg. Z obu chętnie korzystają władze wioski. Wąż i tęcza to nie tylko zdumiewająca opowieść o procesie zombifikacji, ale przede wszystkim o podróży w najbardziej pierwotne zakątki ludzkiej duchowości. Autor doskonale opisuje fenomen krwawych rytuałów vodoun, które stają się punktem wyjścia do zrozumienia doświadczonej brutalnym kolonializmem historii Haiti.