Kiedy zachorowałam na raka, tym, co napełniało mnie szczególnym gniewem - i co odciągało moją uwagę od własnego lęku i rozpaczy - była świadomość, jak bardzo reputacja owej choroby zwiększa cierpienia chorych. Wielu pacjentów - pisze Sontag - zdradzało odrazę do swojej choroby, a także pewien rodzaj wstydu. Wydawało się, że są niewolnikami wyobrażeń o tej chorobie, które na mnie nie miały większego wpływu. W dwóch esejach zawartych w książce autorka dekonstruuje mity gruźlicy, raka i AIDS - mocno zakorzenione w zbiorowej wyobraźni Zachodu. Analizując źródła naukowe i utwory literackie od antyku po czasy współczesne (odwołując się choćby do Homera, Baudelaire`a, Manna, Joyce`a czy Audena), pisarka ukazuje sposoby, w jakie społeczeństwo stygmatyzuje chorych. Nasze poglądy na raka i narzucone mu metafory są w dużym stopniu odbiciem powszechnych mankamentów naszej kultury - pisze Sontag.