Problematyka dotycząca pracy w sytuacjach ekstremalnych (związanych zarównoz zagrożeniem życia jak i wpływających na poczucie zagrożenia osobistegoczy grupowego) jest dość szeroko omawiana w aspekcie działań wojskowych,sportowych (sporty ekstremalne). Związane są z tym zawsze określone procedury działań i pojęcia takie jak tematykatanatologiczna dotycząca lęku przed śmiercią, motywy, które prowadządo określonych działań, poczucie czy chęć bycia w takiej grupie i utożsamianiasię z nią. Będąc w sytuacjach mających tak ogromny wpływ na psychikę jednostkinależy zdawać sobie sprawę z następstw będących konsekwencją przebywaniaw warunkach ciągłego napięcia - wystąpienia zaburzeń potraumatycznych, poczuciem winy oraz religijnością. Celem pracy była próba zbadania i znalezienie przyczyn, dla których określonagrupa (Zespół hospicyjny-wolontariusz hospicyjny, pracownik hospicyjny,wolontariusz zwykły)) podejmuje działania (dobrowolne lub zawodowe)w warunkach zagrożenia życia innych lub własnego (wtórna ofiara traumy)oraz jakie są konsekwencje dla psychiki wykonywania tego rodzaju pracy. Została również podjęta próba stworzenia Psychologicznego Modelu Zespołu pracującegow warunkach ekspozycji(na przykładzie hospicjum). Założenia teoretyczne bazowały na teoriach (B. Dudek, 2009; J. Strelau,2004; Figley, Ch.R., Nash, W.P., 2010), które wyraźnie podkreślają role zdarzeń traumatycznych w życiu jednostki i mogą stać się predykatorami wyborupracy w warunkach zagrażających. Wzięto pod uwagę również inne zmiennewpływające na wybory tego rodzaju pracy: motywację, poczucie tożsamości,religijność, poczucie winy, lęk tanatyczny oraz nastrój. Zbadano cały zespół osób pracujących w hospicjum (N=229). /Fragment Wprowadzenia/