Jak uczyć patriotyzmu, który jest "oparty na odpowiedzialności za wspólnotę, niewykluczający nikogo, krytyczny wobec historii i zachowujący szacunek dla dziedzictwa przodków" (Jerzy Nikitorowicz)? Gdzie we współczesnej edukacji polonistycznej znaleźć miejsce dla dziedzictwa polsko-żydowskiego jako znaczącego elementu polskości? Czy w trudnej sytuacji społeczno-politycznej Europy i świata w XXI wieku odrabiamy lekcję daną nam przez historię w wieku XX?
Niniejsza książka to swoista kontynuacja rozpoznań poczynionych przez autorkę w poprzedniej rozprawie, odnosząca się do kulturowej teorii narodu jako bardziej inkluzyjnej niż teoria etniczna.
Doświadczenia Agnieszki Kani z realizacji projektów edukacyjnych (także międzynarodowych) i twórcze podejście do osiągnięć dydaktyki zagranicznej (głównie amerykańskiej) zaowocowały szczególnie obficie w tych fragmentach książki, które wprowadzają praktyczną wizję edukacji na wskroś humanistycznej, budującej wizerunek człowieka zdolnego wznieść się ponad identyfikację narodową. Fundamentem takiej edukacji Autorka czyni - dostępne wszak uczniom i afirmowane przez nich - przeświadczenie o naturalnej, przyrodzonej nam wszystkim różnorodności, odmienności ludzi. Kluczowe dla tej filozofii edukacji jest rozpoznanie, że kategoria "inności" dotyczy w pierwszym rzędzie nas samych, a jej świadomość pozwala na otwarcie się na drugiego człowieka i pozbycie się lęku.
Moją dawną rezerwę odczuwaną w stosunku do pierwszych, amatorskich prób leczenia muzyką niwelowały stopniowo kolejne wydarzenia. (.) Przełomowym elementem w mojej edukacji muzykoterapeutycznej stała się złożona mi propozycja oceny pracy pt. Muzykoterapia. Między wglądem a inkluzją, którą - przyznaję - przyjąłem z dużym zaciekawieniem i przeczytałem z ogromną przyjemnością i - wzrastającą w miarę zapoznawania się z kolejnymi artykułami - satysfakcją. (.)Otrzymujemy dzieło obszerne, wielowątkowe, wartościowe i potrzebne. Ze względu na rozmiar nie jest to księga przeznaczona do przeczytania "jednym tchem", ale też nie takie było jej przeznaczenie. Autorom nie chodziło wszak o stworzenie zbioru zamkniętego ani wyczerpującego podjętą problematykę, ale wzbudzenie w czytelniku pogłębionej refleksji, zachęcenia do wielokrotnego powracania do przeczytanych już rozdziałów, zależnie od potrzeb. Głęboko wierzę, że ten cel zostanie osiągnięty.Z recenzji prof. dr. hab. Leszka BajonaPraca stanowi istotny wkład w badania nad społecznymi konsekwencjami muzykoterapii. Zainteresowanie tą tematyką znajduje uzasadnienie zarówno ze względu na poszukiwanie paradygmatu umożliwiającego łączenie procesów inkluzji społecznej z muzykoterapią, jak i pogłębiania wiedzy ekonomicznej, socjologicznej czy psychologicznej dotyczącej procesów włączania poszczególnych grup społeczno-ekonomicznych w nurt życia społeczeństwa. W tym kontekście podjęta tematyka ma znaczne zadanie aplikacyjne, ponieważ może stanowić cenną wskazówkę przy doborze instrumentów, które w najbardziej efektywny sposób pomogą na włączanie się w życie, tym samym zmniejszając grupę jednostek pozostających na marginesie. (.) Autorzy zakładają, że inkluzja wiąże się z gotowością i motywacją do włączania, zdolnością do uczenia się i nabywania cech inkluzyjnych. Słusznie zwracają uwagę, że potrzebne jest wsparcie w ściśle określonych sytuacjach, bez którego nie jest możliwa spójność społeczna. (.) Patrzą na to zjawisko wielostronnie, interdyscyplinarnie i przez pryzmat wielości form wykluczenia społecznego. Już na wstępie zaznaczając, że "jest to proces, który zaczyna się w głowach".Z recenzji dr. hab. Sławomira Kalinowskiego
W publikacji przedstawiono ogólną sytuację osób niepełnosprawnych w Polsce z perspektywy zmian o charakterze społecznym, gospodarczym i politycznym. Motywem przyświecającym powstaniu książki był przede wszystkim jej praktyczny i eksplanacyjny charakter. W zamyśle autora ma ona stanowić kompendium wiedzy z zakresu niepełnosprawności i osób z niepełnosprawnością, zwłaszcza w wymiarze podejmowanych przez nie różnorodnych form aktywności.Publikacja jest skierowana zarówno do przedstawicieli nauki, w tym przede wszystkim studentów i doktorantów, jak i praktyków, zwłaszcza zatrudnionych w jednostkach pomocy społecznej, instytucjach pomocowych, a także organizacjach pozarządowych, których głównym lub jednym z zasadniczych obszarów działania jest aktywizacja oraz społeczna rehabilitacja osób niepełnosprawnych.
Rehabilitacja społeczna i zawodowa dorosłych osób autystycznych : studium fenomenograficzne z zastosowaniem teorii społecznej Pierre`a Bourdieu "Studium fenomenograficzne z zastosowaniem teorii społecznej Pierre`a Bourdieu "
Refleksja nad sytuacją zawodową i społeczną dorosłych osób z autyzmem prowadzona jest zazwyczaj jednym, utartym torem: opis warunków i mechanizmów aktywizacji, poprzedzający etap poszukiwania odpowiedzi na pytanie, co lub kto zawiódł, przy czym źródła niepowodzenia upatruje się w samych niepełnosprawnych. Joanna Buława-Halasz obiera inną drogę; nie tylko rozpatruje autyzm na tle niepełnosprawności, ale - przede wszystkim - sięga po teorie społeczne Pierre’a Bourdieu, z całym przynależnym im instrumentarium pojęciowym, obejmującym m.in. habitus, pole, kapitał (władza) i przemoc symboliczną. Wnioski są tyleż zaskakujące, co zatrważające: Buława-Halasz pisze o mechanizmie narzucania przez terapeutów swego habitusu podopiecznym, co przecież doskonale wpisuje się w teorię przemocy symbolicznej; tu także bije źródło znacznej części niepowodzeń dorosłych z autyzmem. Autorka przestrzega jednak wyraźnie przed moralizatorskim odczytem jej książki; podkreśla teoretyczny, w zamierzeniu obiektywny charakter swych rozważań.
UWAGI:
Bibliografia, netografia na stronach 303-322. Oznaczenia odpowiedzialności: Joanna Buława-Halasz.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Na kartę 611248 od dnia 2024-05-13 Wypożyczona, do dnia 2024-07-12
Książka Seniorzy i film stanowi studium na temat aktywności osób starszych w obszarze kultury filmowej. Autorka rozwija tezę o aktywizacji i integracji społecznej seniorów przez uczestnictwo w kulturze filmowej, a także wskazuje na określone działania oraz wybrane filmy, które mogą tę aktywizację wspomóc. Opracowanie to może stanowić interesującą lekturę dla badaczy zainteresowanych starzeniem się i starością człowieka-pedagogów, psychologów oraz animatorów kultury i organizatorów życia kulturalnego, jak również dla seniorów, ich rodzin i opiekunów, a także dla osób realizujących projekty oparte na międzypokoleniowym działaniu.Znajdujemy w pracy szeroką panoramę poglądów na starość prezentowaną przez przedstawicieli takich dyscyplin wiedzy jak: psychologia, a w obrębie pedagogiki-pedagogika społeczna i andragogika oraz gerontologia społeczna i wychowawcza.[...] podjęty przez autorkę temat jest ważny przede wszystkim z racji świeżości i oryginalności ujęcia problemu relacji zachodzących pomiędzy osobami starszymi a kultura filmową. Rzeczywiście bowiem różne formy uczestnictwa osób, które przekroczyły 60 rok życia, stanowią płaszczyznę ich aktywizacji oraz integrowania się we wspólnocie bycia i przeżywania dzieł filmowych.prof. nadzw. dr hab. Jerzy Semków
