Thelonious Sphere Monk - niezwykłe imię niezwykłego człowieka. Dziś nie ulega wątpliwości, że Monk był nie tylko jedną z najważniejszych postaci w historii muzyki jazzowej, autorem kanonicznych standardów jak "Epistrophy", "Monk`s Mood" czy "Round Midnight", ale również jedną z ikon amerykańskiej kultury.Ale nie zawsze tak było. Dzięki książce Robina D. G. Kelleya możemy prześledzić długą i trudną drogę Monka do statusu ikony, przyglądając się czasom i miejscu, które go ukształtowały. W biografii pianisty odbija się historia Ameryki jego czasów, amerykańska historia mniej bohaterska i heroiczna, naznaczona rasizmem, niesprawiedliwością społeczną i przemocą. To także opowieść o zmaganiach niezwykłego, oryginalnego twórcy o uznanie dla jego sztuki, dla której mało kto ma zrozumienie. Monk - jeden z pionierów be-bopu, nauczyciel i idol kolejnych generacji jazzmanów - długo musiał na nie czekać. Dla jednych był ostatecznym symbolem jazzowego hipstera, "Najwyższym Kapłanem Be-Bopu" i artystą o prawdziwie wyjątkowym głosie. Dla innych był zwykłym wariatem; jeszcze jednym szalonym artystą w Nowym Jorku. Zanim zasłużone uznanie w końcu nadeszło, musiano uznać go wpierw za dziwaka, ekscentryka, nawet szaleńca. Zamykano go w szpitalu psychiatrycznym i odbierano pozwolenie na pracę, skazując na zapomnienie i niepewny byt dla jego i jego rodziny. Z daleka przyglądał się sukcesom swoich kolegów, grających jego utwory, które nagle stają się przebojami. Oni zarabiali krocie, podczas gdy rodzina Monków z trudem wiązała koniec z końcem. Ale nawet najwięksi, jak John Coltrane, Sonny Rollins czy Coleman Hawkins, nie zawsze byli w stanie podołać zadaniu zagrania jego wyrafinowanych, skomplikowanych kompozycji, które nie przypominały niczego innego. W swojej niezwykle udokumentowanej książce, Kelly - wykładowca University of Southern California i dziennikarz "The Village Voice", "The New York Times" czy "The Nation" - przypomina także o innych tuzach jazzu, Milesie Davisie, Dizzym Gillespiem, Johnie Coltrane`ie czy Charliem Parkerze i ich własnej walce o godne życie i bycie postrzeganym jako artysta, a nie "czarny artysta". To historia jazzu - najbardziej amerykańskiej muzyki - biegnąca równolegle do oficjalnej historiiStanów Zjednoczonych. "Thelonious Monk. Geniusz inny niż inni" to przede wszystkim jednak opowieść o walce o swoją sztukę, jaką podjąć musi największy nawet umysł. Dzięki monumentalnej pracy Robina D. G. Kelleya możemy prześledzić niezwykłe losy Monka, jego rodziny i przyjaciół, a także muzyków jego epoki, prawdziwych amerykańskich ekscentryków.

Między pięknem muzyki a tragedią życia. Pierwsza pełna biografia Mieczysława Kosza. Mieczysław Kosz - cudowne dziecko, talent muzyczny światowego formatu, niedoszła ofiara dzieciobójstwa, niewidomy pianista zmarły tragicznie w wieku 29 lat. Jesienią 2019 roku na ekrany kin trafi film Macieja Pieprzycy Ikar. Legenda Mietka Kosza, w którym rolę tytułową gra Dawid Ogrodnik, a do księgarń - nowe, zaktualizowane wydanie książki Tylko smutek jest piękny. - kultowej wśród fanów jazzu biografii pianisty autorstwa Krzysztofa Karpińskiego.Kosz był niewidomy od wczesnego dzieciństwa. Wszystko, co osiągnął, zawdzięcza swojej pasji do muzyki. Grał, zarabiając na życie, koncertował, komponował, odbierał nagrody. Świat otwierał się na jego muzykę. Wielokrotnie porównywano go do Billa Evansa.Pamiętają o nim lubelskie Roztocze, Kraków, Zakopane i Warszawa. Pamiętają miłośnicy jazzu.W ostatni dzień maja 1973 roku pianista wypadł z okna swojego mieszkania i zginął na miejscu. Do dziś nie wiadomo, czy był to nieszczęśliwy wypadek, czy samobójstwo, ale Krzysztof Karpiński - rozmawiając z przyjaciółmi i współpracownikami Kosza - pomaga nam zrozumieć przyczyny tej tragedii.