"Pałac i rudera", "Dusze w niewoli" oraz "Anielka", wydane w dwóch tomach a jednym woluminie, reprezentują odmianę powieściowego szkicu - odrębnego zarówno od późniejszych, właściwych powieści, jak i od powstających równocześnie nowel czy opowiadań. Trzy zebrane tu utwory powstały w latach 1875-1880 i tworzą czytelną ilustrację ewolucji poetyki Prusa na tym etapie rozwoju: od melodramatyczno-sensacyjnych, dość schematycznych jeszcze konwencji "Pałacu i rudery", poprzez nacechowane większym indywidualizmem i obiektywizmem "Dusze w niewoli", po najbardziej rzeczową i dojrzałą formalnie "Anielkę", gdzie następuje ostateczny rozbrat z modelem romansu, dziedzictwem ciągle jeszcze obecnym w dotychczasowym dorobku autora. Wszystkie one prezentują historie jednostek nieszczęśliwych i wyjątkowych (czy to w sensie dziwaczności, czy wysokiej normy etycznej), zdeterminowanych niesprzyjającymi okolicznościami oraz skazanych na przegraną; zapowiadają zatem model nośny i charakterystyczny dla przyszłej prozy Prusa. Wszystkie też pretendują do miana pierwszej powieści, jaka wyszła spod pióra publicysty-literata.Tom rozpoczyna wstęp do całości. Każdy utwór poprzedzony jest wstępem, ponadto zaopatrzono go w bibliografię, notę edytorską oraz odmiany tekstu.