Dzieci Arbatu. T. 2
Tytuł oryginału: "Deti Arbata, ".
"Dzieci Arbatu" to najgłośniejsze bodaj dzieło literackie okresu radzieckiej "pieriestrojki". Powieść, złożona w wydawnictwie w 1966 roku, ponad dwadzieścia lat czekała na publikację, krążąc od redakcji do redakcji i obrastając w legendę. Wydrukowana w 1987 roku, z miejsca stała się sensacją nie tylko w ZSRR, gdzie ogłoszono ją książką roku, lecz i za granicą.
Ta
wielka epicka powieść ukazuje Związek Radziecki w latach 1933-1934, przy czym obraz życia tzw. szarych ludzi — studentów, urzędników, działaczy partyjnych różnych szczebli, kołchoźników, zesłańców — splata się z relacją o aparacie władzy tamtych czasów, przede wszystkim zaś z próbą narysowania portretu samego Stalina, przeniknięcia jego psychiki, sposobu myślenia, motywów postępowania.
Wątek Saszy Pankratowa — komsomolca, który z błahego, a właściwie sfingowanego powodu został uwięziony, a następnie zesłany na Syberię — ma bezpośrednie źródła w biografii autora.
Odpowiedzialność: | A. Rybakow ; tłumaczyła Zofia Gadzinianka. |
Hasła: | Powieść obyczajowa Literatura rosyjska |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Iskry, 1988. |
Opis fizyczny: | 282, [3] strony ; 20 cm. |
Uwagi: | Stanowi cz.1 cyklu "Dzieci Arbatu". Cz. 2 pt.: Trzydziesty piąty i później, cz. 3 pt.: Proch i pył. |
Forma gatunek: | Książki. Proza. |
Twórcy: | Gadzinianka, Zofia. Tłumaczenie |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)