Spis treści:

1. Rozdział 1. Wprowadzenie w kontekst pola przedmiotowego — wokół (nie)zdolności do bycia parą z niepełnosprawnością intelektualną
2. Dyskurs upośledzonego ucznia i wychowanka — (nie)dorosłość z obniżonym ilorazem inteligencji w kolizji z wiekiem biologicznym
3. Dyskurs ułomnej uczuciowości — kwestionowanie zdolności do (za)kochania
4. Odkrycie seksualności osób z niepełnosprawnością intelektualną i kłopotliwa natura jej ekspresji
5. Dylematy i pytania o wsparcie w dorosłości — wiele mówiąca (nie)obecność zainteresowania kobietą i mężczyzną z niepełnosprawnością intelektualną jako parą * Rozdział 2. Metodologiczny kontekst badań — konstrukcja własnego projektu
6. Zakreślenie obszaru przedmiotowego i jego umiejscowienie w jakościowej strategii badawczej
7. Metodologiczny dylemat i jego rozstrzygnięcie: rekonstrukcja założeń dotyczących metod(y) badań i miejsca akcji
8. Strategia etnograficzna w poznawaniu zjawiska bycia parą osób z niepełnosprawnością intelektualną
9. Pisanie etnografii 
10. Deklaracja paradygmatyczna
11. Miejsce akcji i badane osoby a etyczny aspekt badań
12. Rozdział 3. Par portrety subiektywne. „Przekształcenie” danych empirycznych z badań w tekst — opowieści z terenu
13. Maria i Henryk. "Przyszli tutaj, spotkali się i to spotkanie utrzymują! Trzymają tą relację, mocno trzymają — bo stali się sobie bliscy. I się tego trzymają!"
14. Maria i Henryk jako para w perspektywie terapeutów: "To jest taka para, która bez siebie nie jest w stanie funkcjonować" 
15. Marta i Dawid, Marta i Adrian, Marzena i Adrian, Marzena i Dawid — hermetyczny krąg relacji damsko-męskich w placówce wsparcia * Marta i Dawid. "No, wszystko dobrze! Pięknie jest! A co!"
16. Marta i Adrian. "Nie chcę być z Adrianem! A on ciągle za mną łazi!" 
17. Marzena i Adrian. "Ja Marzenkę bardzo kocham. Bardzo chcę się o nią troszczyć, opiekować, być z nią cały czas. Cały czas z nią być"
18. Marzena i Dawid. "Tak, tak, jesteśmy razem, jest bardzo dobrze. No, wreszcie jest tak, jak miało być"
19. Marta — Dawid, Marta — Adrian, Marzena — Adrian, Marzena — Dawid jako pary w perspektywie terapeutów 
20. Leitmotiv ośrodka! Tu się wszystko kotłuje wokół tego * Terapeuci o Marcie i Dawidzie: "ONA BARDZO SIĘ W NIM ZAKOCHAŁA i najważniejsze dla niej było to, żeby on BYŁ! "
21. Marzena i Adrian widziani przez terapeutów : "Tak naprawdę to tylko Adrian chciał z nią być. Ona nie. […] Ona to robiła dla mamy. Bo Adrian bardzo podobał się mamie Marzeny jako odpowiedni dla jej córki chłopak" 
22. Marzena i Dawid — zapoczątkowanie relacji w oglądzie terapeutów: "Znudził się Martą. Zauroczył Marzeną. Tamta opatrzyła mu się?" 
23. Małgorzata i Tomasz: "No, to pasujemy do siebie, misiu, nie? […] Tylko że tamten jeszcze nie wie, bo ja go nie chcę zranić" 
24. Małgorzata i Tomasz jako para w perspektywie terapeutów: "To jest taki związek… trochę takich flirtujących nastolatków "
25. Alina i Dariusz: "No, my jesteśmy poważną parą! W ogóle jak się jest parą tutaj, to się jest ważnym!" 
26. Alina i Dariusz jako para w perspektywie terapeutów: "No, są parą. Tutaj są. Ale jakiejś głębi w tym nie ma" 
27. Dominika i Paweł: "[…] jak chcesz, to już jestem wolny. A ona — że tak!" 
28. Dominika i Paweł jako para w perspektywie terapeutów: "Na pewno jest to jeden z najfajniejszych związków tu w ośrodku. Oni wzajemnie coś sobie dają!"
29. Postscriptum. Być (z) parą w środowiskowym domu samopomocy
30. Rozdział 4. Być parą z niepełnosprawnością intelektualną — interpretacja zjawiska w wybranych kategoriach teorii postkolonialnej Homiego K. Bhabhy
31. (O) czym jest postkolonializm? * Mimikra, czyli upodobnienie — transformacja pary z niepełnosprawnością intelektualną w „cywilizowany” podmiot
32. Hybryda/postać hybrydyczna — „prawienormalna”/„pełnosprawnopodobna” para niepełnosprawnych intelektualnie * (Współ)skolonizowani terapeuci — rozszczepienie tożsamości kolonizatora 
33. Spotkanie w Trzeciej Przestrzeni 
34. Słowo końcowe. Emancypacyjna moc etnografii
35. Bibliografia 
36. O autorce

Zobacz spis treści

---