Uwięzieni w słowach rodziców : jak uwolnić się od zaklęć, które rzucono na nas w dzieciństwie

"Jak uwolnić się od zaklęć, które rzucono na nas w dzieciństwie "

Słowa, które niszczą. Słowa, które budują.
Od początku swojego życia funkcjonujemy wśród słów. To one nas stwarzają i kształtują, kiedy jesteśmy małymi i większymi dziećmi - istotami najbardziej wrażliwymi i bezbronnymi wobec przekazu ze strony rodziców, dziadków, opiekunów w przedszkolu i szkole.
Słowa nadają nam tożsamość, słowami jesteśmy ubierani albo w

siłę i poczucie własnej wartości, albo w oczekiwania społeczne, które wynikają z lęku, unieruchamiają.
Słowa tworzą wzorce myślenia i działania, z którymi każdy z nas nieświadomie idzie przez życie.
Takie słowa są jak zaklęcia. Mogą odebrać głos, bo "dzieci i ryby głosu nie mają".
Mogą zamrozić emocje, bo "chłopaki nie płaczą".
Mogą zasłonić potrzeby - "nie rób kłopotu".
Mogą zabrać odwagę wyrażania siebie, gdy wciąż słychać "nie wydziwiaj".
Mogą uśpić w nas życie na długie lata.
Na szczęście wobec tych słów-zaklęć nie jesteśmy bezbronni. Uświadomiwszy sobie, które fatalne sformułowanie steruje akurat nami, możemy je z siebie zrzucić, odwołując się do innych, uzdrawiających słów; możemy stworzyć dla siebie nową rzeczywistość i stać się w pełni sobą.
Bo słowa mają moc. Niszczącą lub uzdrawiającą. I tylko od nas ostatecznie zależy, do których się odwołamy.

Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):

(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)