Pielęgniarka - najbardziej niedoceniany z zawodów.Christie Watson przepracowała dwadzieścia lat jako pielęgniarka i w tej osobistej, przejmującej książce uchyla drzwi szpitala i zdradza jego tajemnice. Prowadzi szpitalnymi korytarzami na rozmaite oddziały.Odwiedzimy z nią wcześniaki, które walczą o życie, zawieszone na granicy przetrwania dzięki sieci cewników i opiece pielęgniarek; usiądziemy pośród pacjentów onkologicznych i dowiemy się, jak na nich wpływa chemioterapia, zobaczymy z daleka, jak instrumentariuszka współtworzy łańcuch pomocy podczas operacji na otwartym sercu; staniemy z boku, gdy pielęgniarki z zatłoczonego SOR-u będą zmuszone odpierać fale pacjentów otumanionych alkoholem i narkotykami. Spędzimy trochę czasu w szpitalnej aptece i przez uchylone drzwi zajrzymy do przyszpitalnej kostnicy.Zbyt rzadko słyszymy głos pielęgniarek, a autorka jest tak szczera, mądra i przenikliwa, że godnie oddaje im sprawiedliwość.To wspaniała opowieść o życiu w jego najkruchszej fazie.
Praca w hospicjum : predyktory podjęcia pracy w hospicjum oraz ich konsekwencje w grupie pracowników zawodowych i wolontariuszy hospicyjnych oraz wolontariuszy zwykłych - Psychologiczny Model Zespołu pracującego w warunkach ekspozycji
Problematyka dotycząca pracy w sytuacjach ekstremalnych (związanych zarównoz zagrożeniem życia jak i wpływających na poczucie zagrożenia osobistegoczy grupowego) jest dość szeroko omawiana w aspekcie działań wojskowych,sportowych (sporty ekstremalne). Związane są z tym zawsze określone procedury działań i pojęcia takie jak tematykatanatologiczna dotycząca lęku przed śmiercią, motywy, które prowadządo określonych działań, poczucie czy chęć bycia w takiej grupie i utożsamianiasię z nią. Będąc w sytuacjach mających tak ogromny wpływ na psychikę jednostkinależy zdawać sobie sprawę z następstw będących konsekwencją przebywaniaw warunkach ciągłego napięcia - wystąpienia zaburzeń potraumatycznych, poczuciem winy oraz religijnością. Celem pracy była próba zbadania i znalezienie przyczyn, dla których określonagrupa (Zespół hospicyjny-wolontariusz hospicyjny, pracownik hospicyjny,wolontariusz zwykły)) podejmuje działania (dobrowolne lub zawodowe)w warunkach zagrożenia życia innych lub własnego (wtórna ofiara traumy)oraz jakie są konsekwencje dla psychiki wykonywania tego rodzaju pracy. Została również podjęta próba stworzenia Psychologicznego Modelu Zespołu pracującegow warunkach ekspozycji(na przykładzie hospicjum). Założenia teoretyczne bazowały na teoriach (B. Dudek, 2009; J. Strelau,2004; Figley, Ch.R., Nash, W.P., 2010), które wyraźnie podkreślają role zdarzeń traumatycznych w życiu jednostki i mogą stać się predykatorami wyborupracy w warunkach zagrażających. Wzięto pod uwagę również inne zmiennewpływające na wybory tego rodzaju pracy: motywację, poczucie tożsamości,religijność, poczucie winy, lęk tanatyczny oraz nastrój. Zbadano cały zespół osób pracujących w hospicjum (N=229). /Fragment Wprowadzenia/
UWAGI:
Bibliografia na stronach 173-190. Oznaczenia odpowiedzialności: Elżbieta Trylińska-Tekielska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Przepis na mordercę : zabójcy, profilerzy i moja droga do umysłu przestępcy Tytuł oryginału: : "Killer by Design : murders, mindhunters and my quest to decipher the criminal mind". "Zabójcy, profilerzy i moja droga do umysłu przestępcy "
Jaki jest przepis na mordercę? Co kryje umysł zbrodniarza? Co skłania kogoś do zabijania? I jak możemy go powstrzymać?
Poznajcie fascynujące kulisy pracy pierwszej generacji profilerów kryminalnych.
Pionierskie badania pielęgniarki Ann Wolbert Burgess dotyczące napaści na tle seksualnym przyciągnęły uwagę FBI i sprawiły, że od końca lat siedemdziesiątych XX w. Burgess przez dwie dekady współpracowała z rozwijającą się w Akademii FBI Jednostką Nauk Behawioralnych.
"Profilowanie, zbrodnie, ofiary. Kto sądzi, że prawda nie jest fascynująca, musi sięgnąć po tę nieodkładalną książkę. Rzeczywistość jest tu ciekawsza od fikcji. Polecam!"Max Czornyj, autor popularnych thrillerów o komisarz Lizie Langer i profilerze Oreście Rembercie
"Mindhunters" identyfikowali i śledzili najbrutalniejszych wówczas amerykańskich przestępców, takich jak Ed Kemper, Dennis Rader, Henry Louis Wallace czy Jon Barry Simonis.
Ann Burgess nauczyła nas, jak wykorzystać chaos w umysłach seryjnych morderców i pomagała rozszyfrować to, co wydawało się nie do odszyfrowania." John E. Douglas, były profiler kryminalny FBI, autor bestsellera Mindhunter.
Ann Burgess, jedna z pierwszych kobiet w zmaskulinizowanym środowisku FBI, szkoliła i wspomagała śledczych w zakresie badania, profilowania i chwytania seryjnych morderców. Jej priorytetem było przy tym powstrzymanie kolejnych zabójstw. W tej świetnie napisanej i bardzo osobistej książce przenosi czytelników w sam środek trudnych dochodzeń, przedstawiając niepublikowane zeznania sprawców i opisy miejsc zbrodni. Barwnie ukazuje ciekawą epokę i swoją drogę do rozszyfrowania osobowości przestępczej.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Ann Burgess Wolbert, Steven Matthew Constantine ; przełożyła Dorota Konowrocka-Sawa.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Siostro, boję się! Ty też poprosisz ją kiedyś o pomoc. To one są przy łóżku pacjenta, stale poddane ocenie - chorych, ich rodzin i lekarzy. Wzbudzają skrajne emocje - od uwielbienia, poprzez lekceważenie, po agresję. Młode i stare, wykształcone i przyuczone, entuzjastyczne i zgorzkniałe. Zbyt nisko opłacane. Przepracowane. Przestały milczeć. Opowiadają o sobie, o trudnych warunkach pracy, o chorych relacjach ze zwierzchnikami, o konfliktach z lekarzami. Z tych opowieści wyłania się portret podzielonego środowiska, który każe nam się bać. Bo etap uległych "sióstr" po prostu się skończył. Pielęgniarki chcą być traktowane przez system jak profesjonalistki, jeśli nie... tym gorzej dla nas.
UWAGI:
Na okładce: Samo życie z perspektywy szpitalnych korytarzy. Na stronie tytułowej i okładce: Wydawnictwo W.A.B. Oznaczenia odpowiedzialności: Marianna Fijewska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Chirurg, internista, ginekolog. Psychiatra z kilkudziesięcioletnim stażem pracy oraz początkujący stażysta w hospicjum. Pielęgniarka wysłana na misję medyczną do toczonej wojną Libii i dentysta gwiazd show-businessu. Psychodietetyczka oraz lekarka posiadająca własne prosektorium. Opowiadają o pacjentach i przypadkach, których nigdy nie zapomną.
O chłopcu, który wierzył, że gdy schudnie, zostanie oddany niewydolnej wychowawczo matce. O dziewczynie, która wolała iść na randkę niż ratować własne zdrowie. O młodym mężczyźnie, który zachorował na nieuleczalną chorobę w wieku zaledwie dwudziestu kilku lat. O kobiecie z Afryki, którą tamtejszy poziom medycyny skazał na śmierć, chociaż jej choroba jest całkowicie wyleczalna w państwach Zachodu. O setkach nieboszczyków, którzy w prosektoriach są traktowani gorzej niż niepotrzebne przedmioty.
Opowieści o pracy na styku nauki, wiary i nadziei. Przypadki, które zdarzają się raz na milion. Nadal budzą emocje i prowokują niedające spokoju pytanie: czy dla tego pacjenta zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy? (Opis według www.empik.com).
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Marianna Fijewska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Katarzyna Skrzydłowska-Kalukin w rozmowach z lekarzami najpopularniejszych specjalizacji w Polsce i pracownikami polskiej służby zdrowia. Co widzi pacjent w szpitalnej izbie przyjęć? Zatłoczoną poczekalnię, w której siedzi się po kilka godzin, tłok, lekarzy i pielęgniarki, które go lekceważą. A co widzą lekarze i pielęgniarki? O tym jest ta książka. Zbiór rozmów z ludźmi, którzy tworzą naszą służbę zdrowia i opowiadają nam o niej ze swojej perspektywy. Ta publikacja pomoże nam zrozumieć, jak wygląda codzienność z tej drugiej strony - nawał pracy, brak możliwości stosowania najnowszych osiągnięć medycyny, absurdy systemu. "Pacjenci nas obrażają, krzyczą, że płacą składki i nas utrzymują. Nie zapomnę dyżuru na SOR, kiedy pacjenci w poczekalni chcieli mnie zlinczować, bo oni czekali, a ja musiałam pójść na blok operacyjny do urazu. Pacjent przyjechał z innego szpitala, jedno, jedyne oko, a chorzy z zapaleniem spojówek mieli do mnie pretensję, że poszłam zorganizować operatora dla tego najbardziej potrzebującego z nich".
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Katarzyna Skrzydłowska-Kalukin.
Kończą trudne studia, dostają niskie pensje. Frustruje je, gdy traktowane są wyłącznie jako pomocnice lekarzy - przecież wykonują ciężką i wymagającą pracę. Często też niewdzięczną, bo pacjenci potrafią dawać w kość.A jednak kochają to, co robią. Czerpią z pracy ogromną satysfakcję i chcą opiekować się chorymi. Pielęgniarstwo to coś więcej niż zawód.Przejdź się z nimi po szpitalnym korytarzu, a dowiesz się, jak naprawdę wygląda ich życie.To były długie godziny rozmów z pracownikami różnych oddziałów i szpitali z wielu miast i placówek. Rozumiejąc ich przeżycia, analizując przemyślenia i wspominając własne doświadczenia, jeszcze głośniej mogę powtórzyć jedno z moich ulubionych pytań:Jestem pielęgniarką, a jaka jest twoja supermoc?
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Weronika Nawara.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni