Sonety krymskie to cykl 18 sonetów stanowiących opis podróży Adama Mickiewicza na Krym, opublikowany w 1826 r. Cykl ten jest wyrazem zainteresowań Mickiewicza Wschodem. Poeta, przymusowo przebywający w Rosji, opuścił Odessę i wybrał się w podróż, która okazała się wyprawą do innego świata, pierwszym wtajemniczeniem twórcy w Orient. Sonety krymskie są opisem orientalnej przyrody i kultury Wschodu oraz ukazują rozpacz poety - pielgrzyma, wygnańca stęsknionego za ojczyzną, z której wygnała go przemoc wroga. Podmiot liryczny wypowiada się zazwyczaj w pierwszej osobie liczby pojedynczej, innym razem przeżycia podróżnika przedstawia bezstronny narrator. Spotyka on mieszkańca Krymu - księcia arabskiego Mirzę, który uosabia muzułmańską religię, kulturę, a także mowę tatarską i turecką. Sonety: Stepy Akermańskie, Cisza morska, Żegluga, Burza, Widok gór ze stepów Kozłowa, Bakczysaraj, Bakczysaraj w nocy, Grób Potockiej, Mogiły Haremu, Bajdary, Ałuszta w dzień, Ałuszta w nocy, Czatyrdah, Pielgrzym, Droga nad przepaścią w Czufut-Kale, Góra Kikineis, Ruiny zamku w Bałakławie, Ajudah. Wydana książka posiada następujący układ: "Sonety Krymskie" po polsku i po tatarsku; Kilka słów o języku krymsko tatarskim; Sonety; tekst Selima Chazbijewicza "Sonety krymskie" po tatarsku; tekst Musy Czachorowskiego Tatarskie tropy w rodowodzie Adama Mickiewicza, biogram tłumacza Szekira Selima. Streszczenie w języku rosyjskim, litewskim, angielskim i tureckim.Książka została wydana dzięki dotacji Ministra Administracji i Cyfryzacji.