Kazimierz Wielki, pomimo że w opinii ogółu jest uważany za jednego z najwybitniejszych polskich królów, przez historyków oceniany jest niejednoznacznie. Niektórzy widzą w nim wielkiego męża stanu i najwybitniejszego władcę w dziejach naszego kraju, który z prowincjonalnego państewka zmienił Polskę w ważnego gracza na europejskiej scenie politycznej. Taki wizerunek władcy dominuje w podręcznikach szkolnych. Część historyków odmawia mu jednak prawa do wielkości, zarzucając mu nie tylko utratę Pomorza i Śląska, ale także prowadzenie polityki dynastycznej rażąco sprzecznej z polską racją stanu. Tematem książki nie jest ocena dokonań czy też błędów Kazimierza jako władcy, ale przedstawienie go jako mężczyzny uwikłanego w liczne związki z kobietami. Ten donżuan z krwi i kości, miał wiele kochanek, które według Długosza, porozmieszczał w licznie budowanych przez siebie zamkach, jak również cztery żony i popełnił podwójną bigamię, a pojęcie wierności małżeńskiej było dla niego co najmniej abstrakcyjne. Publikacja przedstawia losy czterech kolejnych żon króla Kazimierza: litewskiej księżniczki Aldony, która na chrzcie przyjęła imię Anna i którą poślubił wyłącznie na rozkaz ojca, nieszczęsnej Adelajdy Heskiej, która nie potrafiła obdarzyć go upragnionym dzieckiem, morganatycznej małżonki, pięknej mieszczki Krystyny Rokiczany oraz ostatniej towarzyszki życia onarchymłodziutkiej Jadwigi Żagańskiej. Obrazu dopełniają sylwetki jego dwóch kochanek Cudki oraz słynnej żydowskiej dziewczyny Estery, co do istnienia której po dziś dzień toczą się zaciekłe spory. Wszystko to zostało opisane z uwzględnieniem realiów politycznych ówczesnych czasów, jak również obyczajowości średniowiecznej, ze sposobem, w jaki żyjący wówczas ludzie traktowali sprawy seksu, na czele.