Franciszek Żwirko, pilot wojskowy, oraz Stanisław Wigura, inżynier i pilot cywilny, współtwórca polskiego samolotu RWD, stworzyli niepowtarzalny duet lotniczy. W 1929 roku dokonali turystycznego lotu dookoła Europy polskim samolotem na liczącej 5 tysięcy kilometrów trasie: Warszawa-Erfurt-Paryż-Barcelona-Wenecja-Warszawa.W kwietniu 1932 roku Franciszek Żwirko został zakwalifikowany przez komisję Aeroklubu Rzeczypospolitej Polskiej do reprezentowania Polski w międzynarodowych zawodach samolotów turystycznych Challenge 1932. Jako drugiego członka załogi wybrał Stanisława Wigurę. W zawodach rozegranych w dniach 20-28 sierpnia 1932 roku zajęli pierwsze miejsce. Zwycięstwo odniesione w Berlinie spowodowało, że Żwirko i Wigura stali się bohaterami narodowymi. Gdziekolwiek się pojawili, witały ich tłumy. Nazwiska pojawiały się na pierwszych stronach gazet. Mówiło o nich radio. Na pamiątkę ich sukcesu 28 sierpnia obchodzone jest Święto Lotnictwa Polskiego.Niedługo po zwycięstwie, 11 września 1932, podróżując na zlot lotniczy do Pragi, Franciszek Żwirko wraz ze Stanisławem Wigurą zginęli w katastrofie w lesie koło Cieszyna. Wiele lat po tym tragicznym wydarzeniu Henryk Żwirko napisał książkę o swym ojcu. Praca ta stała się kręgosłupem obecnej biografii.
UWAGI:
Wydanie 1. ukazało się w 1976 r. nakładem Wydawnictwa MON. Oznaczenia odpowiedzialności: Henryk Żwirko ; [redaktor prowadzący Joanna Proczka].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Książka Gilesa Whittella przedstawia ciche bohaterki wojny stoczonej przez RAF z hitlerowską Luftwaffe. Choć w walkach brali udział jedynie mężczyźni, na zapleczu powietrznego frontu niebagatelną rolę odegrały kobiety-pilotki, dostarczające samoloty do baz i zakładów naprawczych. Była to praca niewdzięczna, wyczerpująca i często ogromnie niebezpieczna, tymczasem wykonujące ją kobiety musiały stawiać czoła ostracyzmowi - znaczna część społeczeństwa uznawała bowiem, że pilotaż to praca zdecydowanie nie dla pań. W książce regularnie pojawiają się kobiety doskonale znane miłośnikom lotnictwa (Jackie Cochran, Diana Barnato Walker, Pauline Gower), ale także Polakom (Jadwiga Piłsudska, Stefania Wojtulanis, Anna Leska). Przygotowując materiały do książki, autor rozmawiał osobiście z wieloma spośród żyjących jeszcze pilotek.
Jedna była blondynką, wesołą, głośną i pełną energii, druga ciemnowłosą, poważną i rzeczową. [...] A mimo to obie były w pewnym sensie odmieńcami, u których umiłowanie sensacji, adrenaliny i osobistej wolności sprawiło, iż przeciwstawiły się społecznym oczekiwaniom.
Dwie kobiety, które w hitlerowskiej Trzeciej Rzeszy zrobiły kariery w dziedzinie zastrzeżonej do mężczyzn - lotnictwie wojskowym. Hanna Reitsch była fanatyczną nazistką. W kwietniu 1945 r. przyleciała do Berlina oblężonego przez Armię Czerwoną - wylądowała małym samolotem na ulicy - aby ratować z opresji Adolfa Hitlera. Dyktator nie chciał jednak uciekać, wolał popełnić samobójstwo w swym bunkrze. Po wojnie Reitsch została na krótko uwięziona przez Amerykanów. Potem dalej latała, bijąc rekordy na szybowcach. Melitta Schenk von Stauffenberg (z domu Schiller) pochodziła z żydowsko-niemieckiej rodziny kupieckiej. Poślubiła arystokratę, brata pułkownika Clausa Schenka von Stauffenberga - tego samego, który 20 lipca 1944 r. w Wilczym Szańcu koło Kętrzyna bezskutecznie próbował zabić Hitlera. Dzięki zasługom dla armii uniknęła represji. Mimo to nie doczekała końca wojny. Zmarła od ran po zestrzeleniu przez amerykański myśliwiec 8 kwietnia 1945 r.
UWAGI:
Na okładce podtytuł: Prawdziwa historia walkirii Fürera Bibliografia na stronach 506-523. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: Clare Mulley ; przekład Piotr Tymiński.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
W 2020 roku obchodzimy okrągłą 80. rocznicę powietrznej bitwy o Anglię, w której polscy piloci odznaczyli się bohaterstwem i wybitnymi umiejętnościami.
Jednym z nich był ppłk Marian Duryasz (1911-1993). Początkowo latał w brytyjskim 213. Dywizjonie Myśliwskim, następnie służył w polskich dywizjonach: 302, 317, 316 i 303. W latach 1944-1945 dowodził Dywizjonem 302. Strącił trzy niemieckie samoloty na pewno i jeden prawdopodobnie.
Burzliwe lata drugiej wojny światowej zajmują najwięcej miejsca we wspomnieniach Mariana Duryasza, do tej pory niepublikowanych. Autor z dramatyzmem opisuje swoje loty bojowe, m.in. w osłonie desantu aliantów w Normandii w czerwcu 1944 roku, i stoczone walki powietrzne. Przybliża też realia życia pilotów i sylwetki kolegów. Miłośników lotnictwa wojskowego II RP zainteresuje opis początków lotniczej kariery Duryasza - nauki w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie i codziennej służby w eskadrach myśliwskich przed wojną.
Zapiskom towarzyszy wstęp oraz wspomnienie o ojcu autorstwa synów, Wojciecha i Marka Duryaszów. Tekst uzupełniają liczne fotografie, m.in. ze zbiorów rodzinnych.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Marian Duryasz.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Ostatnia walka to autobiografia Jana Zumbacha, polskiego asa myśliwskiego (13 pewnych zestrzeleń) i dowódca legendarnego Dywizjonu 303. Nie ma tu papierowych bohaterów ani ludzi bez skazy - jest natomiast dynamiczny opis walk z niemieckimi messerschmittami pokazany z fotela hurricane`a, nieznane anegdoty o znanych pilotach i odbrązowianie mitów, np. tych dotyczących czeskiego asa Josefa Franiska i sposobu, w jaki zaliczył 19 zestrzeleń.Równie ciekawie przedstawione są powojenne losy jana Zumbacha. Ten podpułkownik RAF, odznaczony najwyższymi polskimi i brytyjskimi odznaczeniami, imał się różnych zajęć, zajmował się przemytem złota i luksusowych zegarków, był restauratorem w Paryżu oraz najemnikiem podczas secesji Katangi i Biafry. Zmarł w 1986 roku. jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
UWAGI:
Na okładce: Wspomnienia polskiego awanturnika wszech czasów!. Oznaczenia odpowiedzialności: Jan Zumbach ; przekład Ryszard Witkowski.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
