Nietolerancja to rzecz piękna. gdy patrzysz na grzech Bożymi oczami

Dookoła nas toczy się walka duchowa o serca i umysły młodych ludzi. Jednym z oręży stosowanym przez świat jest tolerancja kulturowa, która wykracza daleko poza poszanowanie zachowań i wierzeń innych ludzi. Głosi ona przekonanie, że nie istnieje hierarchia prawd moralnych, lecz wszystkie one są sobie równe. W tradycyjnie pojmowanej tolerancji przyznajemy innym prawo do wierzenia, w co chcą i zachowywania się inaczej niż my sami, bez jednoczesnego popierania tych działań. Inaczej jednak jest w tolerancji kulturowej. Według niej wszyscy ludzie mają prawo nie tylko do wierzenia, w co chcą, i postępowania inaczej, ale również mają prawo do wymagania od innych uznania tego, że żadne wierzenia, wartości i prawdy nie są lepsze od pozostałych. W gruncie rzeczy chodzi więc o uznanie poglądu, że prawda jest subiektywna, a poglądy żadnej osoby nie powinny być poddawane czyjejkolwiek ocenie ani kiedykolwiek uznawane za niewłaściwe.

Wydaje się, że w dzisiejszym świecie tolerancja kulturowa jest wszechobecna. Nasze dzieci bombardowane są nią w szkole, poddawane jej wpływom zgodnie z prawami stanowionymi przez rząd, indoktrynowane przez sztukę i media, a niejednokrotnie nasycane nią nawet w Kościele. Pod jej wpływem młode pokolenie zaczyna wierzyć, że nie istnieje uniwersalna prawda moralna, a każdy człowiek może sam decydować o tym, co jest dla niego dobre i co właściwe. Może się wydawać, że sytuacja jest tragiczna, gdyż negatywny wpływ, jaki kultura masowa wywiera na młode pokolenie jest ogromny. Nie martwmy się jednak - jest jeszcze nadzieja. To prawda, że tolerancja kulturowa jest niemal powszechna, ale jako rodzice nadal mamy przecież ogromny wpływ na życie naszych dzieci.

Josh i Sean McDowell w swojej książce w prosty sposób pokazują, jak wpajać młodym ludziom właściwe wartości i postawy oraz uczyć ich zachowywania wysokich standardów moralnych, szczególnie w kręgach kulturowych, które tych wartości nie podzielają. W bardzo przejrzysty sposób wykazują również błędy współczesnego postrzegania tolerancji i uczą Bożego spojrzenia na moralność w świecie poprawności politycznej.

Andrzej Szwan ma osiemdziesiąt trzy lata, pamięta jeszcze drugą wojnę światową i powstanie warszawskie. W latach sześćdziesiątych poznał swoją pierwszą miłość, a dziś podbija estrady jako Lulla La Polaca, najstarsza w Polsce drag queen.

Ewelina i Kasia są parą od prawie dziesięciu lat. Od trzech razem z ich córką Amelią i psem Moką tworzą szczęśliwą, tęczową rodzinę.

Bartek ma siedem lat i jest transpłciowym chłopcem. Jego mama Dorota od kilku lat walczy o szczęście swojego syna i innych dzieci LGBT+ w Polsce.

Temat społeczności LGBT+ od wielu lat nie schodzi z nagłówków gazet. Co roku odbywają się parady równości, a kolejne znane i lubiane osoby robią coming outy. Mogłoby się wydawać, że świadomość społeczna dotycząca osób LGBT+ jest duża. Tymczasem prawicowi politycy próbują społeczność LGBT+ utożsamić z nieistniejącą ideologią.

Anna Konieczyńska zebrała wyjątkowe historie tęczowych Polek i Polaków. Osoby, z którymi rozmawia, szczerze opowiadają o swoim życiu, rodzinach i tematach, które są dla nich ważne. Autorka pokazuje, co w ciągu ostatnich lat zmieniło się w postrzeganiu osób nieheteronormatywnych w Polsce, z czym muszą się dziś mierzyć i co należy zrobić, żeby wszystkim żyło się lepiej.

Są z różnych zakątków świata, gdzie groziło im zniewolenie lub śmierć. Przybyli z Iranu, Erytrei, Iraku, Czeczenii, Palestyny i Sudanu. Shirin, Elsa, Namir, Leyla, Nidal, Awad. Każde z nich ma inną życiową historię, inną osobowość, inaczej patrzy na świat. Łączy ich jedno: są uchodźcami, którzy mieszkają w Polsce. W poruszającym reportażu Iza Klementowska opowiada o ich losach, o tym, jak znaleźli się w naszym kraju, jak wygląda ich codzienność, o czym marzą. Szuka odpowiedzi na pytanie, dlaczego słowo na "u" wywołuje u jednych lęk, u innych kompletną obojętność, a u jeszcze innych agresję. Rozmawia też z aktywistami społecznymi i artystami, dla których pomoc uchodźcom stała się sensem życia.