Autor publikacji podjął tematykę rodzicielstwa adopcyjnego małżeństw doświadczających niepowodzenia prokreacyjnego i związanej z tym niezamierzonej bezdzietności. Zaprezentował własną koncepcję autokreacji małżonków do wielowymiarowego rodzicielstwa. Proces autokreacji ujmowany całościowo obejmuje świadomą pracę nad sobą małżonków, transformatywne uczenie się biograficzne, autoformacyjne kierowanie własnym rozwojem osobowym oraz samokształtowanie "ja rodzica" adopcyjnego w horyzoncie agatologicznym i aksjologicznym. Złożony, wielowymiarowy charakter autokreacji został ujęty na gruncie integralnej koncepcji człowieka, a problematykę usytuowano także w kontekście antropologicznym, aksjologicznym i egzystencjalnym.
UWAGI:
Na stronie tytułowej i okładce: Edukacja. Pedagogika Rodziny. Bibliografia na stronach 359-384. Streszczenie w języku angielskim. Spis treści także [>>] w języku angielskim. Oznaczenia odpowiedzialności: Arkadiusz Wąsiński.
Poruszające bolesną szczerością refleksje o utracie córki, starzeniu się i upływie czasu.
Joan Didion rozpoczyna "Błękitne noce" 26 lipca 2010 roku, w siódmą rocznicę ślubu jedynej córki Quintany, która zmarła 26 sierpnia 2005, zaledwie półtora roku po nagłej śmierci swojego ojca, Johna Gregory’ego Dunne’a.Pisarka, wychodząc od wspomnień ze ślubu córki, wraca do czasów jej dzieciństwa, przygląda się swoim myślom, analizuje lęki i wątpliwości dotyczące małżeństwa, adopcji i rodzicielstwa, chorób i starzenia się. Nie unika bolesnych pytań. Czy zawiodła jako matka? Czy coś przegapiła? Czy cokolwiek mogła zrobić inaczej?
"Błękitne noce", podobnie jak poprzedzający ją "Rok magicznego myślenia", to niebywale przenikliwe zapiski zmarłej niedawno wybitnej amerykańskiej pisarki, która w swoich tekstach drobiazgowo analizuje nie tylko wydarzenia, ale i towarzyszące im myśli i emocje.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Joan Didion ; przekład Jowita Maksymowicz-Hamann.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Kiedy w 1999 roku hiszpański Sąd Najwyższy orzekł, że każde dziecko ma prawo wiedzieć, kim są jego rodzice, do biura prawnika Enrique Vili Torresa zaczęli pukać nowi klienci. Chociaż od rodziny lub sąsiadów dowiedzieli się, że zostali adoptowani, w ich dokumentach nie było śladów adopcji, a w aktach urodzenia rodzice adopcyjni figurowali jako biologiczni. Enrique nazwał ich hijos falsos, fałszywymi dziećmi, a ich liczbę oszacował na około trzystu tysięcy. Wkrótce do prawników i mediów zaczęli zgłaszać się także rodzice poszukujący dzieci, które dotąd uważali za zmarłe. Pojawiło się nowe, budzące grozę określenie: bebes robados, ukradzione dzieci. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych nowo narodzone dziecko można było kupić za równowartość mieszkania. W proceder sprzedaży zamieszane były instytucje państwowe i kościelne.
Katarzyna Kobylarczyk opisuje jeden z najbardziej wstrząsających rozdziałów w najnowszej historii Hiszpanii, nadal pełen pytań bez odpowiedzi.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 199-[203]. Oznaczenia odpowiedzialności: Katarzyna Kobylarczyk.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Czy mogę ci mówić MAMO" to prawdziwa historia niezwykłej adopcji. Autorka to kobieta tuż po rozwodzie. Samotna mama z niepełnosprawnym synem, adoptowaną córeczką i zbuntowanym nastolatkiem, która buduje swoje życie na nowo. Michał to szkolny kolega najstarszego syna autorki, nastolatek z domu dziecka. Chłopców łączą wspólne ucieczki ze szkoły, którym kres stawia autorka podejmując się codziennego transportu niesfornych uczniów. Te krótkie wycieczki stają się nieoczekiwanym początkiem drogi do raju, o którym Michał zawsze marzył.
Ten raj nazywa się RODZINA. Droga do niego wiedzie przez liczne urzędy, policyjne komisariaty, sądy i szpitalne korytarze. Autorka z niespotykaną szczerością opowiada o sukcesach i porażkach, ale przede wszystkim o wielkiej, bezwarunkowej miłości do dziecka, które nie boi się ulicznych walk, bólu i cierpienia, ale najbardziej na świecie boi się być kochane.
Niezwykle poruszające są fragmenty książki napisane przez Michała, który z wielką odwagą dzieli się z czytelnikami swoimi nadziejami, lękami i tragediami.
"Czy mogę ci mówić MAMO" to trzymająca w napięciu powieść napisana przez samo życie, jednocześnie literatura faktu i poradnik nie tylko dotyczący adopcji. To skarbnica wiedzy dla wszystkich rodziców poszukujących mądrych rozwiązań i cennych wskazówek wychowawczych.
Część poradnicza książki została napisana przy współpracy z Wojewódzkim Ośrodkiem Adopcyjnym w Warszawie oraz Towarzystwem "Nasz Dom" wspierającym rodzinną opiekę zastępczą.
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Agata Komorowska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Na kartę 632268 od dnia 2024-05-13 Wypożyczona, do dnia 2024-06-12
Słoneczko, jesteś moim dzieckiem, a ja jestem twoją matką. Musisz szanować osobę, która się tobą zajmuje, ale pamiętaj, że to nie jest twoja mama.
Ashley Rhodes-Courter spędziła dziewięć lat swojego życia w czternastu różnych domach zastępczych, żyjąc dla tych słów. Nawet gdy jej matka kompletnie się zatraciła, Ashley nie porzuciła wiary w ich nieprzewidywalną, rozpadającą się relację, cały czas coraz bardziej i bardziej pogrążając się w system opieki społecznej. Bolesne wspomnienia tego, jak została zabrana z domu, szybko zostają pożarte przez koszmary jej nowego życia, gdzie Ashley przerzucana jest pomiędzy pracownikami społecznymi, przenoszona ze szkoły do szkoły, i gdzie musi przetrwać manipulacje i upokorzenia ze strony rodziny zastępczej. W tym inspirującym, niezapomnianym pamiętniku Ashley znajduje odwagę, by osiągnąć cel - a jednocześnie odkrywa siłę własnego głosu.
UWAGI:
Na okładce: Poruszające wspomnienia dziewczyny, która w ciągu dziewięciu lat mieszkała w aż czternastu rodzinach zastępczych. Oznaczenia odpowiedzialności: [>>] Ashley Rhodes-Courter ; tłumaczyła Martyna Plisenko.
